'Europese Commissie te veel beïnvloed door industrie inzake 5G'

De twee hebben een rapport (pdf) met die strekking ingebracht bij het Europees Parlement. De International Commission on Non-Ionizing Radiation Protection (ICNIRP) zou te veel een bubbel zijn van gelijkgestemde wetenschappers die bovendien een gebrek aan kennis hebben over risico-analyse en biomedische expertise missen.

De twee vinden dat de Europese Commissie een nieuw openbaar en volledig onafhankelijk adviesorgaan zou moeten opzetten dat zich richt op niet-ioniserende straling.

Het effect van radiostraling op de gezondheid van mensen is de afgelopen jaren veel bediscussieerd. Bij de introductie van elke nieuwe vorm van draadloze communicatie, vooral van mobiele netwerktechnologieën, laait de discussie weer op. Er is een sterke verdeling in kampen, van burgers die claimen zich daadwerkelijk ziek te voelen door de radiogolven tot wetenschappers die zeggen dat er niets aan de hand is zolang maar stralingslimieten in acht worden genomen. Daartussen zit een groep die - ook gesteund door wetenschappers - vinden dat het geen uitgemaakte zaak is en het voorzorgsprincipe gehanteerd moet worden.

Conclusies kloppen niet

Buchner en Rivasi vindt dat het ICNIRP met name de laatstgenoemde voorzichtige groep buiten beschouwing laat. Het probleem is dat het wetenschappelijk onderzoek niet eenduidig is. Het ICNIRP staat op het standpunt dat er geen bewijs is dat de elektromagnetische golven die met name mobiele netwerken en wifi-netwerken opwekken schade toebrengen aan de gezondheid van mensen. Beleidsmakers nemen de aanbevelingen van ICNIRP over en verwerken die in de regelgeving.

De onderzoekers die het rapport van Buchner en Rivasi opstelden, halen een artikel aan - gepubliceerd in het gerenommeerde medisch tijdschrift The Lancet van december 2018 - waarin bij maar liefst 68 procent van 2266 onderzoeken een significant biologisch of gezondheidseffect werd gevonden van elektromagnetische velden (EMF). Dat betekent niet dat er direct sprake is van gezondheidsschade, maar het is wel een indicator bij een risico-inventarisatie. Stellen dat er onvoldoende wetenschappelijk bewijs is voor twijfel, klopt volgens Buchner en Rivasi niet.

Deze onduidelijkheid doet beiden denken aan de manier waarop jarenlang is omgegaan met tabak, asbest, klimaatverandering, gelode benzine en pesticiden. Omdat lang niet duidelijk is wat de gezondheidseffecten zijn en de belangen van producenten groot zijn, worden voorzichtige waarschuwingen genegeerd. Daarbij, zo claimen zij, is de bewering dat de ICNIRP belangeloos en vrij van de telecomsector zijn werk kan doen, een leugen. De steun die het instituut krijgt komt weliswaar niet direct van de telecomindustrie maar van overheden. Die zijn echter geen onafhankelijke partij in deze vanwege de hoge bedragen die telecomaanbieders bieden bij frequentieveilingen en de economische stimulans die de telecomnetwerken opleveren. Daarbij doet de telecomindustrie er alles aan om via gesponsord onderzoek, brochures en websites het publiek en overheden te overtuigen dat er geen enkel risico bestaat.

Tijd dus voor een echt onafhankelijk, publiek gefinancierde onderzoeksorganisatie, stellen Buchner en Rivasi. Bijvoorbeeld onder de vleugels van de WHO in plaats van een private onderneming als ICNIRP waar van buitenaf geen enkele toezicht op kan worden uitgeoefend.