Echte bazen

Als Peter er niet was geweest, was ik waarschijnlijk helemaal nooit in dit vak terechtgekomen. Toen ik werd uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek, kon ik het bijna niet geloven, want ik had een bijna blanco cv. Het enige wat ik kon voorleggen, was een enorme stapel listings. Gelukkig vond Peter enthousiasme belangrijker dan AMBI-modules.

Paul was een geweldige mentor. Niet alleen zag hij toen al in dat logistiek een van de belangrijkste componenten van ICT was, hij was een van de weinige managers die een fijne neus had voor ontwikkelingen die pas decennia later 'mainstream' zouden worden. Zoals 'agile'. Let wel, we praten hier over het eind van de tachtiger jaren.

Hij herkende feilloos de kwaliteiten van zijn personeel en wist die op ongekende wijze naar boven te brengen

Van Rob heb ik geleerd hoe belangrijk delegeren is. Rob kon delegeren als geen ander. Rob gaf de stip op de horizon aan en liet je daarna je gang gaan. En als iemand op de werkvloer het durfde om je autoriteit in twijfel te trekken, vertelde Rob hem in niet mis te verstane bewoordingen dat jíj – en niemand anders – aan de bal was.

Marc was een echte 'peoplemanager'. Hij herkende feilloos de kwaliteiten van zijn personeel en wist die op ongekende wijze naar boven te brengen. Ongeacht of hij nou te maken had met een echte, aan Asperger grenzende nerd of een mensgerichte businessconsultant.

En tenslotte Willem. Willem is een van de beste verandermanagers die ik ken. Hij heeft een holistische blik op de organisatie en weet iedereen mee te nemen – of het nou iemand van de werkvloer is of een of andere bobo hoog in de top.

Tja, dat zijn de échte bazen. Mensen die je blindelings volgt en waar je met plezier voor werkt. Waren ze allemaal maar zo.