Lekker slim

Zo heb ik ooit een programma geschreven om na te gaan of de plot van de horrorfilm 'It follows' een beetje hout snijdt. En inderdaad, rekening houdend met het geslacht en de aantrekkelijkheid van de getroffen tieners en de tijd die hen restte, kon de moordlustige entiteit rustig zijn gang gaan zonder dat de film voortijdig eindigde.

Nou zult u inmiddels wel weten dat ik een bloedhekel heb aan zogenaamde managementgoeroes. Dus toen iemand Michael Dell citeerde, was ik er als de kippen bij om na te gaan of de man wel gelijk had.

Nou zult u inmiddels wel weten dat ik een bloedhekel heb aan zogenaamde managementgoeroes.

Voor degenen die deze beroemde uitspraak niet kennen, even een opfrissertje: Michael stelde dat je nooit moet proberen om het slimste jongetje in de klas te zijn. En als je dat wel denkt, moest je maar ergens anders naartoe gaan of een nóg slimmere kerel uitnodigen.

In mijn simulatie had ik een aantal kamers opgezet, waar gelijktijdig vergaderingen plaatsvonden. De deelnemers werden willekeurig verspreid over die kamers. Aan het eind van elke ronde moesten de slimste rakkers de kamer verlaten en hun heil elders zoeken of uitgenodigd worden om in een andere vergadering plaats te nemen.

Het gevolg was dat de slimste mensen van de ene naar de andere vergadering liepen – om er prompt de volgende ronde weer te worden uitgegooid. Sommige kamers liepen leeg tot de domste van het stel het licht uitdeed, terwijl andere kamers tot de nok toe gevuld werden met steeds slimmere mensen. Volgens mij wil je je toko toch niet zo runnen.

Je zou zeggen dat mijn tegenstander – geconfronteerd met zulk overweldigend bewijs – wel de handdoek in de ring moet gooien. Maar nee hoor, men houdt er gewoon aan vast – zonder enig tegenargument. Gewoon, omdat Michael Dell het zei.

Dat heeft niks met rationaliteit te maken; dat is religie.