Rimpels in een vijver

Maar wie kaatst moet de bal verwachten – zo werkt het nou eenmaal. Af en toe resulteerde dat in een epische 'flame war' – zo hevig dat ook andere blogs daarover berichtten. Af en toe werd het persoonlijk. Dat was niet erg, want ik zag er toen ook geen been in om persoonlijk te worden. Bovendien scheuren duizend vloeken niet één hemd. Boeien.

Uiteraard was de inhoudelijke kritiek nog het interessantste. 'Rufus' was uitblinker. Hij dwong me meer dan eens om me nog verder te verdiepen in een onderwerp, wat vaak resulteerde in een nog veel beter artikel. Dat hoort er allemaal bij.

Een opiniestuk maken is als een steen in een vijver gooien

Want waarom vind jij je mening zó belangrijk dat je hem met de hele wereld wilt delen? Waar haal je die arrogantie vandaan? En wat verwacht je dan? Dat je een staande ovatie krijgt en iedereen je complimenten geeft? Dat de wereld één groot communistisch partijcongres is, waar men het automatisch met je eens is?

Natuurlijk niet! Een opiniestuk maken is als een steen in een vijver gooien. Het veroorzaakt rimpels in de blogosfeer en vroeg of laat krijg je te maken met interferentie. En niet iedereen wil of kan zijn bezwaren uiten op een fatsoenlijke manier. Dat is niets anders dan het logische gevolg van een recht dat wij gelukkig allemaal nog steeds genieten. En daar kun je een heleboel van vinden, maar als je dat recht aantast ben je nog veel verder van huis.

Als je geen heuse of onheuse kritiek wilt krijgen, hou dan gewoon je mond. Dat werkt ook uitstekend als je een verjaardagspartijtje leuk wilt houden. Of je baan wilt behouden. Of een kwetsbaar ego hebt.

Wie uitdeelt moet namelijk ook kunnen incasseren.