Selecteren op kwaliteit

Het gaat over kwaliteit en statistiek. We geloven dat we rationeel selecteren op kwaliteit en statistisch gezien zouden daar ook vrouwen bij moeten zitten. Helaas zit ons onbewuste brein daar mooi in de weg. Het zorgt ervoor dat we mensen die op ons lijken bekwamer vinden. Staan de selectiecriteria niet vast, dan zijn we dus geneigd deze aan te passen aan de kandidaat waar we een voorkeur voor hebben. Daarnaast blijven we zoeken in onze eigen bubbel, waar niet altijd de beste mensen rondlopen. Geloven dat je selecteert op kwaliteit is geloven in het kunnen maken van foutloze software.

Is het een kwestie van statistiek? Zijn er inderdaad te weinig vrouwen om uit te kiezen of doen we niet genoeg ons best om ze te vinden? In mijn netwerk lopen er genoeg superslimme vrouwen waar elk bedrijf wel in de rij zou moeten staan. Alleen staat die rij er niet.

Vrouwelijk toptalent staat dan weer niet in de rij om deel te nemen aan de vele events die worden georganiseerd als recruitment tool. Tijdens hackathons zijn vrouwen nog steeds een zeldzaamheid. Zijn ze er dan niet? Dat wel! Ze gaan alleen niet omdat ze dan opvallen, je kunt als vrouw namelijk niet opgaan in de massa. Naast het feit dat je constant moet uitleggen dat je geen marketeer, recruiter of office manager bent, is het ook lastig om een team te vinden dat met je wilt samenwerken. Je wordt bekeken en alles wat je zegt wordt in twijfel getrokken. Zou jij dan nog gaan?

Een aannamebeleid is geen kwestie van statistiek. Het gaat niet om het afstrepen van kwaliteits vinkjes. Het gaat er juist om om verder te kijken dan je eigen onbewuste voorkeuren. Anders kijken naar wat talent is. Duidelijke selectiecriteria bepalen en je daaraan houden. Alleen dan krijg je de echt kwalitatieve mensen binnen en zul je zien dat ze er heel anders uitzien dan je in eerste instantie had gedacht.