Dagboek uit Korea: gebrek aan ervaring leidt tot te veel tijdverlies
De eerste opdracht: inventariseer de onderdelen op je bureau en leg alle informatie inclusief serial numbers, merken, typen, MAC-adressen en FCC-adressen vast in een logboek. Dit diende je ook voor de software te doen. Dat was nog niet het moeilijkste. Ook de volgende opdracht, het assembleren ervan, leverde weinig problemen op. Geluidskaart deed even moeilijk, videokaart ging wel. Daarna moesten we de software installeren. Wij kregen Windows 2000 Professional aangeleverd als besturingssysteem, wat makkelijk installeert en als voordeel boven NT Workstation heeft dat het USB ondersteunt. Dat was dan weer handig voor het volgende onderdeel: sluit de geleverde USB-webcam aan en maak daarmee een foto van jezelf. Uiteraard lukte dat ook, de foto printte ik als testpagina uit op de printer die ik als volgende opdracht moest installeren. Daarna volgde de scanner, waarmee ik mijn naambadge moest scannen, wat allemaal prima ging. Ik sloeg het bestand op op de harde schijf en ging door naar het volgende punt: installeer de interne modem van merk X. Twee afgrijselijke dingen: interne modem, en merk X... Het begon met de interne modem die we moesten installeren. Die wilde absoluut niet aan de praat. Natuurlijk hadden ze een onbekend modem gekozen, die Windows 2000 niet in zijn HCL heeft staan en waar je dan ook luidruchtig op geattendeerd wordt. Handmatig installeren leverde ook niet het gewenste resultaat. Normaal zou ik zo’n opdracht wel voor elkaar kunnen boksen, maar gezien de tijd en vooral de tijdsdruk heb ik er toen voor gekozen naar de volgende opdracht te gaan. Het tempo ligt moordend hoog, en dit leek me beter zo. Nu moest ik een SCSI-controller en SCSI-cd-rewriter installeren. Ik deed beide in een keer om tijd te sparen, want alle collega’s waren dit punt al lang en breed voorbij. Misschien maakte ik hiermee wel mijn eerste grote fout, want nadat ik de pc weer aanzette, wilde hij niet eens meer beginnen aan zijn Power on Self-test. Ai... Dan die kaart maar weer verwijderen, maar helaas, ook nu werkt de pc nog niet. Na enkele malen achter elkaar diverse opties met en zonder kaart, met en zonder de SCSI-brander geprobeerd te hebben, besloot ik te proberen de BIOS te betreden en te kijken of ik daar iets kon vinden wat wellicht soelaas bood. Toen ik niets relevants met resultaat kon vinden, besloot ik de kaart allereerst te verwijderen en de optie ‘restore factory settings’ te kiezen. Een grotere fout kon ik haast niet maken. Ik had al een hoop tijd verloren, en nu was de BIOS ook nog eens in het Koreaans... Aaarch. Goed, daarna moesten we eigenlijk de gescande en met de webcam gemaakte foto’s op die cd branden, maar ik heb helaas nooit kunnen bewijzen dat ik die scanner überhaupt aan de praat heb gehad, van de webcam had ik ten minste nog een geprint exemplaar. Rond kwart voor vijf vond ik wel de optie languages tussen al die Koreaanse tekens, maar in de tussentijd had ik te veel tijd verloren om bij de beste vijf te horen, helaas... De tweede wedstrijddag We hadden twee pc’s, waarvan we er eentje moesten voorzien van MS Windows 2000 Professional (de client) en een Windows 2000 Server. In de server dienden we tevens een tweede harddisk te plaatsen, die later als mirror moest dienen. Ook moesten we een crossed-link UTP-kabel maken, met de aangeleverde kabel en krimppluggetjes. Door enkele domme fouten, die thuis wel vaker voorkomen, maar geen direct probleem opleveren doordat je dan de tijd hebt, vertraagde het installatieproces van de Windows 2000 Server. Ik baal er enorm van, want alle opdrachten die ik tot dusver heb gekregen, kan ik maken. Niet dat ik hiermee zeg dat ik alle kennis al in huis heb, maar wanneer ik de tijd kan nemen (en bij een ‘normale’ situatie kun je dat) maak je die opdrachten gewoon allemaal, of laten we zeggen, 90 procent ervan. Ook dan zou ik nog niet het goud hebben, maar ik ben zelf van mening dat een goede IT’er zijn resources (dikke boeken, internet et cetera) gewoon bij de hand mag hebben, zoals de meeste automatiseerders sources met elkaar uitwisselen. Niet dat ik hier nu de schuld op schuif, want onder de huidige reglementen, is een aantal anderen gewoon beter, en doen zij dat echt uit het hoofd op basis van hun ervaringen. Mijn crossed-linked UTP-cable werkte ook al niet, en we hadden maar één reserve plug. Ook dat was erg balen, en ik heb dan ook goed de smoor er over in. De derde wedstrijddag We moesten RH7 installeren als server. Deze server moest alle taken van de reeds geïnstalleerde NT4-server overnemen, inclusief aanmelden op het netwerk, maar ook fungeren als webserver. De bronnen van de kant en klaar aangeleverde websites stonden op de NT-server en moesten via zowel NFS als FTP kunnen worden ge-update. De diverse mappen op de Linux-server moesten daarna weer gemapped worden als drive-letters die bij aanmelden aan de respectievelijk gebruiker werden toegewezen. Dit laatste is me wegens tijdgebrek helaas niet gelukt, FTP’en is me wel gelukt, maar helaas ook maar naar één account. Vervolgens moest handmatig met telnet of ‘SSH’ de site gekopieerd worden naar de juiste directory. Ik had een flitsende start, hoewel ik te kampen had met pech met de installatie-cd’s. Als enige had ik gekopieerde linux-cd’s, omdat er een setje RH7-disks te weinig was. Ik ontdekte wel als eerste dat die brutelingen van de jury de harddisks onjuist hadden geïnstalleerd. Dit zou je normaal pas merken als je klaar was met de installatie van Linux, namelijk dat je wel geïnstalleerd hebt (er is ook wel weggeschreven) maar dat hij er niet van boot. Dit komt omdat hij heeft willen wegschrijven op HDA, terwijl de HDD geconfigureerd stond als HDA. Moet je maar even weten, maar zo werkt dat al alle wedstrijddagen, deze keer was ik er op tijd bij. Pas een kwartier later hoorde ik om mij heen kasten opengemaakt worden, dus dat ging nog goed. Ook het opzetten van de useraccounts en installeren van Apache ging goed. Het eerste gedonder kwam bij het delen van de FTP- access en WWW-mappen voor de webserver. Dit heb ik helaas niet op weten te lossen, wederom door tijdgebrek. Beetje jammer, normaal zou ik via RPM gewoon Webmin installeren, en dan is het zo gebeurd, maar we hebben geen internetverbinding tot onze beschikking, helaas... De vierde wedstrijddag Vandaag ging het weer niet denderend. Ik doe mijn best, en op zich zou ik het wel kunnen, maar door te weinig ervaring verlies ik te veel tijd met het uitzoeken en experimenteren met dingen die nieuw voor me zijn. Vandaag moesten we drie machines in een netwerk koppelen, waarvan twee computers ieder een apart netwerkje waren, en die we middels een router, switches, Win2000-server en hub aan elkaar moesten binden. De sfeer in onze competitie is een stuk minder vijandig dan bij de meeste andere beroepenwedstrijden. Van teamgenoten hoor ik vervelende verhalen over corruptie en onderling vijandschap, bij PC/IT Network Support is daar niets van te merken. Ik vind overigens niet dat de naam PC/IT Network Support de lading dekt, de term ‘Support’ doet denken aan een helpdesk. PC/IT Network Administration zou beter zijn. Ik ben ondanks alles toch tevreden over de afgelopen dagen, en heb er een hoop van geleerd. De opgedane praktijkervaring kan ik straks gebruiken bij mijn internetbedrijf Netvlies, waar ik het netwerk-, systeem-, en webserverbeheer verzorg. Jeroen Thoolen: “De sfeer in onze competitie is een stuk minder vijandig dan bij de meeste andere beroepenwedstrijden.” foto: jeannette schols