ICTplannen in de ijskast
Eén van de voordelen van breedband is, dat het telewerken vergemakkelijkt. Telewerken kent echter een andere grote belemmering: bijna niemand wil het en zeker niet de gehele werkweek. Bazen willen over de schouders van werknemers blijven meekijken en werknemers willen kletsen met collega’s en tegelijkertijd hun stoelpoten bewaken. Vandaar dat telewerken ook in 2002 nog niet ingeburgerd raakte. In heel Europa telewerken nog maar 4,5 miljoen burgers, terwijl de beroepsbevolking in Nederland alleen al uit 4 miljoen mensen bestaat. Ook in 2003 staat u op weg naar het werk dus nog wel even in de file. Ja, diezelfde file die met rekeningrijden bestreden moest worden. Ook weer zo’n ICTproject dat dit jaar in de kiem werd gesmoord. Uit de file op het werk gearriveerd, wachten weer andere ongemakken. Zo heeft één op de vijf Nederlandse werknemers volgens het CBS last van een muisarm of andere RSIklachten. Beneden de 35 jaar meldt zelfs een kwart van de werknemers last te hebben van de aandoening die ook veel ICT’ers treft. Toch komt er geen RSIconvenant voor de ICTsector, zo bleek in juli. Dat komt doordat werkgevers weigeren financiële verplichtingen aan te gaan en niets zien in harde doelstellingen voor de bestrijding van RSI. Vorig jaar nog ondertekenden werkgevers, vakbonden en brancheorganisatie Fenit een intentieverklaring om de risico’s van RSI voor deze sector in kaart te brengen en te bestrijden. Of het loslaten van die intentie, afgezien van de humane aspecten, een financieel verstandige beslissing is, valt te betwijfelen. Het Bureau Beroepsziekten (BBZ) van de FNV heeft in november al veertien Nederlandse ICTbedrijven aansprakelijk gesteld voor een beroepsziekte bij achttien medewerkers. Nu we het toch over de zorg voor werknemers hebben. Hij was er toch maar weer dit jaar: de ICKCAO (Informatie Communicatie en Kantoortechnologiebranche), maar deze collectieve arbeidsovereenkomst voor ongeveer 40.000 werknemers in de ICTsector heeft een zwakke gezondheid. Hij kan namelijk niet algemeen verbindend worden verklaard en dat betekent volgens de vakbonden het einde. Overigens is de ICKCAO inhoudelijk niet meer dan een door de marktomstandigheden gedicteerde magere loonparagraaf. De ICKCAO loopt nog tot mei 2003. UMTS, een draadloos soort breedband, heeft KPN zoveel geld gekost dat het telecombedrijf onlangs zelfs zijn telefoonboekendivisie verkocht en abonnees abonnementsgeld vooruit liet betalen. De postzegelkas hoeft het telecombedrijf nog net niet om te keren. De UMTSlicentie werd al in de zomer van 2000 voor 1,5 miljard, toen nog, gulden verkregen. In Duitsland was KPN een veelvoud van de bedrag kwijt voor het draadloze telefoonnetwerk met hoge snelheden en capaciteit. Het leverde KPN in 2002 nog geen cent op. Over centen gesproken. Egem moet alle goede egovernmentideeën die door de lokale overheid minstens vierhonderd keer zijn bedacht onder een gemeenschappelijke paraplu brengen. Aan het convenant dat oudminister van Integratie en Grote Stedenbeleid Roger van Boxtel daarover met de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) begin dit jaar sloot, is nog geen uitvoering gegeven. Het ministerie van Binnenlandse Zaken en de VNG kunnen het maar niet eens worden over de financiering van hun gemeenschappelijke implementatieorganisatie.