Netwerkgebruikers hebben schutsvrouw
Nog geen vijf minuten in het gesprek barst Marie-José Jamin uit in een hartelijk lachen. Er wordt uitermate serieus gevraagd hoe het met haar als niet-automatiseerder gaat, nu ze een functie had gekozen in het ICT-leven. Dat was toch zeker wel enorm anders dan de wereld van National Geographic Magazine of NOC*NSF? Het blijkt maar weer eens dat we vaak zelf onze eigen vooroordelen in stand houden. Het lachen werd veroorzaakt door de idee dat IT’ers in een geheel eigen wereld zouden leven, in een ondoordringbaar bolwerk ontoegankelijk voor niet-ingewijden. En hoe zwaar het wel niet moet zijn voor een leek om daar dagelijks te werken. Het ICT-leven is volgens Marie-José zo erg nog niet. Sterker nog, ze vindt het enorm leuk. Is het wel dynamisch genoeg? Netwerkzaken zijn toch stoffig? “Nee, dat mag niet want als het stoffig is gaat de boel vastlopen. Er zit genoeg dynamiek in netwerkbeheer. Deze mensen maken werkdagen waar je misselijk van wordt. Er zijn topmanagers die daar niet aan kunnen tippen.” Maar is de stap die ze maakte naar deze nieuwe functie niet erg groot? “Mijn vakgebied is communicatie in de breedste zin van het woord. Technologie speelt daarin een belangrijke rol en ik ben altijd geïnteresseerd geweest in de ontwikkelingen op dat gebied. ICT heeft de dingen gemakkelijker gemaakt: de hele wereld is beschikbaar. We kunnen met elkaar mailen en sms-en over continenten heen. Aan de andere kant maakt het dingen ook moeilijker. Je bent altijd bereikbaar en we worden overstroomd door informatie waardoor we constant keuzes moeten maken. Wat wil ik wel, wat wil ik niet.” ICT intrigeert haar mateloos en ze houdt zichzelf op de hoogte van wat nieuw is. Grijnzend geeft ze toe blij te zijn dat ze niet alles gelijk willen hebben. “Maar ik lees wel alle bladen en ben vrij fanatiek in het bijhouden van wat er speelt.” Kloof Maar liefde voor trends en gadgets iets anders is dan kennis van netwerken. “Mijn ervaring in IT gaat ook wel verder hoor. In mijn vorige functies heb ik grote IT-projecten mogen begeleiden. Prachtig! Toen ik bijvoorbeeld hoofdredacteur werd van National Geographic was er helemaal niks. Ik had alleen een auto. Ik ben in april aangenomen en begin juli werd het proefnummer van de Nederlandse versie van het National Geographic Magazine op de markt verwacht. In die korte tijd moest er een infrastructuur uit de grond gestampt worden. Het technische gedeelte was uiteraard aan de technische experts, dat deed ik niet zelf. Ik sprak met name over functionaliteit. Het was heel lekker om dat project te doen. Er wordt vaak gezegd dat techneuten mensen met vierkante ogen zijn, waar je niet mee kunt praten. Dat is absoluut niet waar. Maar er is in veel organisaties een grote kloof tussen management en netwerk- en systeembeheerders omdat ze hetzelfde belangrijk vinden maar er op totaal verschillende manieren mee omgaan. En dat leidt vaak tot miscommunicatie.” Ze slaat nog net niet met haar vuist op tafel. “Ik weet hoe ongelofelijk belangrijk het is dat netwerken goed functioneren. Als het niet werkt word je chagrijnig. Een netwerkbeheerder heeft maar één ding voor ogen en dat is het netwerk in de lucht te houden. Dan komt er een manager die van een nieuw dingetje heeft gehoord. Dat is mooi, dus dat wil hij hebben. Hij snapt niet dat de netwerkbeheerder afwachtend reageert, maar die moet wel want hij bewaakt de productiviteit. Aan de andere kant moet de beheerder weer inzien dat nieuwe applicaties heel belangrijk zijn. Te grote voorzichtigheid is niet al te slim. Je moet open staan voor andermans job.” En de job van netwerkbeheerder is in de ogen van Marie-José een uitermate belangrijke. Ze benadrukt keer op het keer het toenemende belang van netwerken in de wereld en dus van de mensen die ze opzetten, beheren en onderhouden. Er klinkt oprechte bewondering in haar stem wanneer ze praat over de leden van NGN en over de enorme hoeveelheid tijd en energie die ze stoppen in het bijblijven in hun vakgebied. “Volgens mij zijn alleen medisch specialisten er net zo intensief mee bezig.” In het vergaren en delen van kennis ligt volgens haar ook de belangrijkste taak van het NGN. Eén die in de toekomst uitgebouwd wordt. “Netwerkbeheerders zijn heel slim in het vinden van oplossingen. Waar ze minder goed in zijn is om die oplossingen en zichzelf in een helder licht te zetten. Wij als NGN willen ze in contact brengen met vakgenoten en ze een platform bieden voor de uitwisseling van kennis en informatie.” Om de leden en hun informatie bij elkaar te brengen organiseert NGN ieder jaar lezingen en workshops en evenementen als het jaarlijkse NGN Netwerkcongres. Zes keer per jaar verschijnt het blad LANVision. De website speelt ook een belangrijke rol. “Ik zit hier nu twee weken en ik ben blij en verrast over hoe actief er wordt gecommuniceerd. De website wordt intensief gebruikt, het is bijna een virtual community. Leden wisselen onderling informatie uit, vergroten hun kennis en lossen elkaars problemen op. Dat is natuurlijk ook de aard van het beestje, maar ik ben toch onder de indruk van de vanzelfsprekendheid waarop ze elkaar helpen.” Communiceren Van een nieuwe directeur worden toekomstplannen verwacht. Wat zijn de hare voor NGN? “We zijn een bescheiden vereniging. Het in contact brengen van onze leden met elkaar is belangrijk, maar de wereld moet ook weten dat we bestaan. We moeten meer naar buiten treden en daarom richten we ons dit jaar op de communicatie. Dat begint met het verbeteren van de website. We willen de vereniging laten uitgroeien tot iets waar onze leden recht op hebben. Dat betekent dat we ze veel keus bieden, een groot en actief kennisplatform en meerdere wegen om kennis te vergroten. Onze leden zijn echt belangrijk, dat realiseer ik me ieder dag meer. Vroeger als er iets mis was met het netwerk dacht ik ‘zit dan ook niet de hele dag te spelen’. Ik dacht dat het repareren net zoiets was als de verwarming hoger zetten. Knop om en alles doet het weer. Inmiddels weet ik beter.” Marie-José Jamin: “Ik weet hoe ongelofelijk belangrijk het is dat netwerken goed functioneren.” foto: anp