Om de duvel niet oud: Martin Visser

“Ik had geen trek in het kruideniersvak. Eigenlijk wilde ik gaan varen – veel familieleden zijn binnenschippers, mijn vader heeft vroeger gevaren – maar dat vonden mijn ouders niet zo’n goed idee. Uiteindelijk kwam ik bij de KNSM terecht en vervolgens bij een Amerikaans bedrijf. Bij beiden deed ik administratie met behulp van ponskaarten.” Pas na een jaar of tien zag Visser de eerste computers komen en werd hij ‘omgebouwd’ tot programmeur. Daarmee kon hij het enorme apparaat bedienen dat werd afgeleverd: met een geheugen van 16 kb, en zonder beeldscherm. “Je moest alles zelf uitvinden: zo is mijn generatie opgegroeid. Het ‘ratting-effect’: zet een rat in een glazen bak en hij zal alles gaan proberen om eruit te komen.”
Geleidelijk raakte Visser meer thuis in de businessprocessen en de managementkant van ICT. Bij TimeWarner was hij hoofd van het datacenter, en bij het Centraal Boekhuis voerde hij in dezelfde functie de optisch leesbare formulieren in. “Het document is de rode draad in mijn hele loopbaan”, zegt hij. Bij zijn huidige werkgever Document Dialog is hij als een vis in het water. “Bij Time Warner was ik één van de eerste klanten van Document Dialog. De applicaties draaiden daar in de States, documenten kwamen van daaruit naar Amsterdam en moesten dan geprint worden. Als er iets moest worden gewijzigd in zo’n document was dat een hele toer. Met de oplossing van Document Dialog konden we de data uit de States hier opmaken tot document. Dat werkte veel makkelijker.” Visser was een van de oprichters van de Nederlandse gebruikersvereniging Xplor, voor electronische documentsystemen. Hij was bovendien een van de eerste EDP’s in Nederland, Electronic Document Professionals. Visser is ook zeer betrokken bij de kring van EDP’s, onder meer in de mentorrol. Het behalen van de titel - naast zijn enorme trackrecord in de praktijk - stemt hem nog steeds trots. “Ik ga veel om met jonge mensen die net van de universiteit komen. Wat theoretisch niveau betreft haal ik ze nooit meer in, maar praktisch en pragmatisch toepassen van die kennis, dat is toch iets anders. Op dat gebied kunnen ze weer van mij leren.”

Ondergewaardeerd
Visser heeft nog geen genoeg van het werk. “Een ontiegelijk leuk, ontzettend breed en ontzettend ondergewaardeerd vakgebied”, vindt Visser het documentenproces. “Miljoenen worden geïnvesteerd in CRM, in het vastleggen van informatie rond de klant. Giga-grote projecten waar de hele organisatie voor om moet. Maar vergeten wordt vaak hoe je vervolgens gaat communiceren met klanten en wie er verantwoordelijk is voor de huisstijl. Daar ligt onze uitdaging: dat proces begeleiden.” Visser is nog steeds hands-on met de nieuwste ontwikkelingen bezig. “De klant aan de knoppen, bijvoorbeeld. Als honderduizenden mensen tegelijk switchen van zorgverzekeraar, hoe zorg je dat ze allemaal op tijd hun nieuwe pasje krijgen? Selfservice – mensen zelf documenten laten printen via het web – kan een oplossing zijn. In die processen, daar zitten wij midden in.” Ondertussen is Visser wél bezig ‘meer vrije tijd te creëren’. Vrije tijd die hij graag steekt in zijn opgroeiende kleinkinderen, hobby’s als zingen. “Ik ben dus wel aan het afbouwen. Ik wil hier graag als vijfde wiel aan de wagen gaan functioneren, in positieve zin. Vraagbaak, jonge collega’s begeleiden, klanten begeleiden, allemaal zonder stress. Ik ervaar werk als een bonus. Als je - zoals wij – in het voorseizoen op vakantie gaat zit je midden in de ‘grijze golf’. In eerste instantie hoor je van alle VUT’ers verhalen van ‘lekker lang op vakantie’ en ‘doen wat je wilt’, maar als je dan door gaat vragen zijn ze vaak niet zo gelukkig met hun pensioen. Ik adviseer altijd: neem niet te snel afscheid van je werk, je netwerk. Ga door met de dingen waar je goed in bent en die je leuk vind. Ben je in je eigen vakgebied afgebrand, ga iets doen voor bejaarden, gehandicapten. Dan gaat er weer een heel nieuw stuk leven voor je open. Zet de tering naar de nering als het moet. Wat is nou status? Het leven is kort en bescheten; je ziet generatiegenoten wegvallen, en je realiseert je dat het vooral draait om plezier en oog voor je medemens”.