Siebel giet integratiewerk in softwarevorm
‘Weer een nieuw integratieplatform’, was een van de reacties. Na een jaar vecht Siebel nog steeds tegen die ‘misvatting’, zoals ook Nimish Metha het noemt. Hij is sinds dit voorjaar ‘group vice president UAN’ bij Siebel en moet van de integratietechnologie een stevige poot onder het bedrijf maken. Dat valt niet mee, nu de inmiddels 26 klanten van het UANraamwerk nog bezig zijn het nut van hun aanschaf aan te tonen. Simpel gezegd is UAN een manier om het omvangrijke maatwerk dat doorgaans door systeemintegratoren moet worden verricht in aanvulling op de aangeschafte middleware, in softwarevorm te gieten. De software van integratieleveranciers is immers maar een deel van het integratieverhaal. Cijfers Metha verlekkert zich aan cijfers van Gartner/Dataquest over die markt. Aan integratiesoftware en bijbehorende diensten werd in 2002 wereldwijd 93,4 miljard dollar uitgegeven. Daarvan neemt de software slechts 6,8 miljard voor zijn rekening; de resterende 86,6 miljard gaat op aan diensten. "Als we maar een fractie van die 86,6 miljard dollar kunnen pakken, zitten we goed", zegt Mehta. Een groot deel van het applicatieintegratiewerk behelst het definiëren van bedrijfsprocessen en het handmatig coderen daarvan in de integratiemiddleware van bedrijven als WebMethods, Tibco en IBM. Vaak verschillen die processen van bedrijf tot bedrijf niet zo erg, dus bedacht Siebel dat een standaardbibliotheek met veel gebruikte processen het werk sneller en goedkoper kan maken. "Er zit voor een bank geen concurrentievoordeel in bijvoorbeeld het opstellen van een balans van de gezamenlijke rekeninghouders." Volgens Mehta lossen de gebruikelijke integratiebrokers van de onafhankelijke integratieleveranciers de ‘integratiespaghetti’ wel op, maar resulteren deze in logische zin nog steeds in pointtopointverbindingen, dus een verzameling verbindingen tussen twee applicaties. "Je verbindt SAP met PeopleSoft en je moet de processen daartussen handmatig coderen. En betekent ‘order’ bij de een wel hetzelfde als bij de ander?" Kiest een gebruiker voor een geïntegreerde suite, dan zijn je integratieproblemen ook nog niet opgelost ook niet met Siebel. Er is immers altijd functionaliteit buiten de suite die belangrijk blijft en, zo stelt Mehta: "Je moet ook nog eens al je data centraliseren." Het UAN daarentegen laat de gegevens waar ze zijn en integreert op het niveau van bedrijfsprocessen. Inmiddels bestaat de UANbibliotheek uit ongeveer 120 standaard bedrijfsprocessen, geschreven in de standaard voor web services BPEL4WS. Bedrijven als Tibco, IBM en WebMethods hebben wel hun integratieservers moeten aanpassen om overweg te kunnen met het UANplatform van Siebel. Deze leveranciers is het overigens niet ontgaan dat er met een meer procesgerichte standaardintegratie geld is te verdienen. Hun inspanningen richten zich meer op het gereedschap waarmee nieuwe processen zijn te definiëren en te implementeren. "En bij ons zijn de processen zo van de ene naar de andere integratieserver over te zetten." Accenture is een belangrijke implementatiepartner. Dat deze dienstverlener hiermee zijn eigen systeemintegratiemarkt kannibaliseert, is onontkoombaar, meent Mehta. "Hun prijzen storten in door de Indiase outsourcers, en dit blijkt sneller en goedkoper." Siebel, dat financieel momenteel geen succesverhaal is, vestigt zijn hoop deels op de integratiemarkt. Voorlopig moet UAN zich nog bewijzen op CRMgebied; de 26 UANklanten zijn allemaal Siebelgebruikers en voor het grootste deel nog bezig met de invoering van het platform. In Nederland wil Rabodochter Interpolis er een tachtigtal applicaties mee integreren om meer consistentie in zijn klantgegevens te krijgen. Ook moeten er nog veel meer processen ‘gebouwd’ worden door de circa honderd ontwikkelaars die Siebel op het project heeft gezet. "Maar over enige tijd verwacht ik dat we ook bij nietSiebelklanten worden gebruikt", zegt Mehta. Wat Siebels streven bemoeilijkt, is de neiging van bedrijven geen grote projecten te doen, ook niet als het gaat om integratie. Analisten van Yankee Group en Gartner zien bedrijven alleen kleine tactische integratieprojecten doen en geen grote strategische. Voor een platform als UAN is er even geen geld beschikbaar.