Voor wie niet naar India wil

In die landen zitten geen Tata Consultancy Services of Wipro’s met CMM-Level 5 en met salesafdelingen die alleen al honderden werknemers tellen, maar IT-bedrijfjes met slechts enkele tientallen medewerkers, veelal met een directeur die zelf meeprogrammeert.


Behalve om programmeerwerk kan het gaan om testen, technisch ontwerpen, conversies, multimediaproducties of ontwikkeling van websites. Het werk is hetzelfde als in India, alleen de schaal en de sociale setting verschillen. Je zou het, naar analogie van ‘farshoring’, ‘nearshoring’ en ‘right­shoring’, misschien ‘smallshoring’ moeten noemen.

De IT-dienstenmarkt in smallshoringlanden als Equador, Bangladesh en Mexico is in bepaalde opzichten vergelijkbaar met die in India begin jaren negentig. "Toen ik vijftien jaar geleden begon met te wijzen op de mogelijkheden van de Indiase IT-industrie, waren dat vaak heel vervelende gesprekken", vertelt offshoringconsultant Paul Tjia.

"India had een slecht imago. Men zag het als een ontwikkelingsland, dat hulp nodig had en het westerse bedrijfsleven ‘dus’ niets te bieden had. In India zelf was die perceptie overigens niet veel anders. Ik weet nog dat een relatie van me in die tijd een bezoek wilde brengen aan InfoSys. Dat was toen ook in Mumbai nog volstrekt onbekend. Ze zaten op zo’n achteraflocatie dat de plaatselijke taxichauffeur ze na twee uur rondrijden nog niet had weten te vinden. Dat is nu wel anders. Ze hebben een schitterende campus met alle denkbare voorzieningen voor de medewerkers en vestigingen tot ver buiten India."