Wat is er van de multicloud geworden?

Zelfs de acceptatie van cloud computing is een ongecoördineerd proces.

Cloud computing is eigenlijk geen nieuwe trend, als je kijkt waar we vandaan komen. Het werd aanvankelijk vergeleken met het elektriciteitsnet, een algemeen beschikbare voorziening die werd aangeboden door gecentraliseerde producenten. Publieke cloudproviders waren echter nooit zo gestandaardiseerd en onderling verbonden als het netwerk van openbare voorzieningen. Desalniettemin probeerden verschillende opensourceprojecten de verschillen tussen cloud-interfaces voor diensten als compute en storage te abstraheren. Anderen richtten zich op service brokers die de workloads tussen verschillende clouds konden verplaatsen om de kostprijs te optimaliseren, zelfs op de minuut.

Deze ideeën kwamen voort uit uiteenspatten van de dotcombubbel halverwege de jaren 2000. IT werd in veel kringen vooral gezien als een standaardproduct, en differentiatie was vooral het domein van een klein aantal gespecialiseerde aanbieders, die de meeste complexiteit voor gebruikers verborgen hielden. Toch heeft dit alles zich niet op zo’n beperkte en monolithische manier ontwikkeld, en dat is niet zo vreemd. Dat was nooit zo in de geschiedenis van de computerindustrie, ook al waren zijn er wel degelijk technologieën geweest die de markt domineerden.

Hybride clouds

Als gevolg hiervan spraken velen van ons spraken bijna vanaf het begin over hybride clouds. Het fundamentele idee van hybride clouds is dat de meeste organisaties verschillende infrastructuren hebben, waaronder fysieke, traditionele virtuele, private en publieke clouds. Tegelijkertijd suggereert hybride een zekere portabiliteit, uniform beheer en zelfs workloads die over meerdere clouds zijn verspreid, vergelijkbaar met het vroegere client/server-model.
Een van de veranderingen die we momenteel zien, is dat de hybride cloud niet vervangen wordt door de multicloud, maar dat het wel raakvlakken heeft met dat concept. Het idee achter multicloud is eenvoudiger maar breder. Het draait om meerdere clouds die on-premises draaien of bij een publieke cloudprovider.

In zekere zin is dit een verdere erkenning van de complexiteit van IT. Hybride concepten zoals portabiliteit, vrijheid van vendor lock-in en gemeenschappelijk beheer blijven zeer belangrijk is, net zoals standaardisatie in datacenters jarenlang een drijvende kracht is geweest achter technologieselectie. Marktonderzoekers van IDC hebben onlangs een onderzoek gepubliceerd waarin een versnelling van cloudmigraties wordt vastgesteld, waarbij veel workloads van openbare clouds terug worden verplaatst naar on-premises omgevingen. Er worden dus niet alleen workloads naar de publieke cloud verplaatst, maar ook uit de publieke cloud verwijderd. Het logische gevolg is dat je technologische beslissingen wilt nemen die dergelijke migraties mogelijk maken. Het draait dan om standaard besturingssysteemomgevingen zoals Linux, containers en containerplatformen, en het vermijden van cloudspecifieke functies die geen onderscheidende waarde toevoegen, maar ook het vermijden van workloads en data onderbrengen op plekken die het moeilijk en duur maken om ze er weer uit te krijgen. De kosten voor het exporteren van grote datasets uit clouds kunnen bijvoorbeeld heel hoog oplopen.
 
Tegelijkertijd erkent de moderne multicloud dat de wereld complex en rommelig is. Cloudproviders bieden bijvoorbeeld unieke functies op gebieden zoals machine learning, die de keuze kunnen rechtvaardigen om je voor een applicatie met een korte levensduur aan een bepaalde provider te verbinden. Veel legacy-applicaties zullen voorlopig als monolitische on-premises implementaties blijven bestaan, omdat er geen zakelijke meerwaarde is om ze opnieuw te bouwen. Gespecialiseerde online platformen voor zaken als kantoorproductiviteit, communicatie, analyse en klantrelatiebeheer kunnen mogelijk wel voordelen bieden bij het opzetten en beheren van een eigen, meer overdraagbare applicatie.
Deze systemen moeten allemaal in verschillende mate met elkaar kunnen praten. Maar er is een onderscheid tussen clouds die fundamenteel hybride en verbonden zijn en het bredere multicloud-landschap. Naadloze interoperabiliteit is in feite altijd een streven geweest, in plaats van realiteit.

Cloud-acceptatie

Hoe dan ook, hybride clouds en multiclouds blijken dominant, en all-in gaan op een enkele cloud is zeldzaam. Marktonderzoeksbureau Gartner zegt: “Het landschap van cloud-acceptatie bestaat uit hybride clouds en multiclouds. In 2020 heeft 75 procent van de organisaties een multicloud- of hybride cloudmodel geïmplementeerd.”
Ooit moesten IT-afdelingen een breed scala aan hardware- en softwarecomponenten bij elkaar brengen om hun datacenters te laten draaien. Dat is nog steeds zo, althans tot op zekere hoogte, vooral wat betreft software. Maar on-premises clouds en containerplatformen die draaien op een software-defined infrastructuur komen steeds meer voor.
IT moet zijn rol daarom ook zien als die van een bemiddelaar die uit de vele aangeboden clouds moet kiezen en daarbij moeilijke beslissingen neemt over zaken als kosten, portabiliteit, risico's, beheer, beveiliging, capaciteiten en zakelijk voordeel.