Wi­Fi wordt nachtmerrie telecombranche

Vivato bouwt Wi­Fi­antennes. Niet de gebruikelijke zend/ontvangststations of access points, maar grote panelen die uit 128 verschillende componenten bestaan en Wi­Fi­signalen bundelen. De antennes zijn ‘s werelds eerste zogenoemde Wi­Fi­switches, een nieuwe architectuur die gigabit­Ethernet­switching, Wi­Fi en een slim antenneontwerp combineert. De antennes kunnen het bereik van Wi­Fi verlengen van tientallen meters tot enkele kilometers. "Normale Wi­Fi­zendstations stralen alle kanten uit", zegt Belanger. "Onze antennes doen dat juist niet. Door de signalen te bundelen, kunnen we grote afstanden overbruggen." De uitdaging was volgens Belanger niet zozeer het bundelen van de signalen, maar het opvangen en versterken van het signaal van gebruikers die zich op grote afstand van de antenne bevinden. Per slot van rekening is Wi­Fi tweerichtingverkeer. Op dit moment levert Vivato twee type antennes. Het eerste is voor gebruik in kantoren, het tweede om in de openlucht lange afstanden te overbruggen. Dankzij de (gepatenteerde) Packet Steering­technologie kan de capaciteitsbehoefte in gebouwen zelfs dynamisch worden aangepast. Belanger: "Als bijvoorbeeld blijkt dat de meeste gebruikers zich in de vergaderruimte bevinden, iets dat de antenne kan opmaken uit de aanwezigheid van Wi­Fi­signalen, dan wordt de capaciteit automatisch die kant uitgestuurd." Belangstelling De aanpak van Vivato is niet onopgemerkt gebleven. Chipfabrikant Intel heeft geld in het bedrijf gestoken en inmiddels is er ook vanuit het buitenland belangstelling voor de producten. Belanger kan echter nog niet zeggen wanneer de antennes in Europa geleverd worden. Dat hangt af van de certificeringen. "In de VS worden certificeringen verstrekt voor de implementatie van WLan’s en voor de radiografische transmissie tussen gebouwen. Wij vallen onder die laatste categorie." De belangstelling voor de antennes is enorm, zo verzekert Belanger. De antennepanelen mogen dan op zich erg duur zijn, 8000 dollar of meer, in grote organisaties is de Vivato­technologie goedkoper dan het installeren en op elkaar aansluiten van tientallen kleine zendstations. Bovendien levert Vivato er software bij voor beheer en encryptie. Vivato is niet het enige bedrijf dat met Wi­Fi in het groot denkt. Het aantal Wi­Fi­producten lijkt sinds enkele maanden niet aan te slepen. Bedrijven als HP, IBM, NEC en Toshiba hebben hun nieuwste laptops voorzien van Wi­Fi­chips en Sony levert al bureaucomputers die standaard voorzien zijn van Wi­Fi­ontvangers. Daarnaast neemt het aantal openbare aansluitpunten voor Wi­Fi enorm toe, volgens Gartner zelfs met 82 procent per jaar. Koffieketen Starbucks heeft in 1200 van zijn Amerikaanse winkels reeds Wi­Fi geïnstalleerd, en ook in hotels en op vliegvelden neemt het gebruik toe. Swisscom nam voor een bedrag ‘ruim onder 1 miljoen euro’ eerder dit jaar de WLan­leverancier Aervik over, om behalve in Duitsland, Luxemburg, Engeland en Spanje ook in Nederland Wi­Fi­toegang te kunnen bieden, zoals ook KPN geld in het Nederlandse Wi­Fi­bedrijfje Hubhop heeft gestoken. Dit tot grote schrik van sommige telecombedrijven die zo langzamerhand wel eens geld willen verdienen aan hun miljardeninvesteringen in geavanceerde 3G­netwerken. Aanvankelijk maakten deze bedrijven zich nauwelijks zorgen over de opmars van Wi­Fi. Om te concurreren met Wi­Fi, zouden stedelijke gebieden van duizenden zendstations moeten worden voorzien, en daarnaast is Wi­Fi (voorlopig) ook nog eens niet geschikt voor roaming: wie zich verplaatst, zal telkens opnieuw moeten inloggen. Wi­Fi­steden Maar dat lijkt allemaal te gaan veranderen. Wereldwijd worden steeds grotere gebieden met behulp van sterke antennes ingericht voor Wi­Fi­ontvangst. Bedrijven als Vivato spelen daarbij nog maar een bescheiden rol. In steden als San Francisco en Seattle zijn vrijwilligers bezig om met behulp van sterke antennes complete (vaak gratis toegankelijke) Wi­Fi­steden te creëren, waarbij iedere deelnemer via een kabel­ of DSL­verbinding een deel van de breedbandcapaciteit levert. In Nederland is Leiden dankzij de inspanningen van de Stichting Wireless Leiden al grotendeels voorzien van Wi­Fi­knooppunten, die samen een (sluitend) netwerk vormen in en rond het centrum. De mogelijkheden van zo’n netwerk zijn eindeloos, zo stelt Wireless Leiden. Als Wi­Fi overal in de stad beschikbaar is, zou men bijvoorbeeld beveiligingscamera’s in stadsbussen kunnen aansluiten. Dergelijke netwerken vormen een veel serieuzere bedreiging voor leveranciers van 3G­diensten dan de sterk gefragmenteerde netwerkjes van organisaties als HubHop, die verspreid over Nederland misschien enkele honderden aansluitpunten hebben. De telecombedrijven zelf lijken zich dat nu ook te realiseren. Deutsche Telekom geeft in een intern rapport ronduit toe dat WLan’s veel efficiënter voor datatransmissie zijn dan 3G­netwerken. 90 procent van de data­applicaties die bestemd zijn voor 3G zouden volgens het bedrijf veel beter afgewikkeld kunnen worden via Wi­Fi. "3G­netwerken kunnen nooit dezelfde prestaties leveren als Wi­Fi", zegt ook John Kirby van de Global Wireless Group van IBM. "Zeker niet als je iets met video wilt gaan doen." Toestelbouwers houden al serieus rekening met Wi­Fi. Zij willen mobiele telefoons en PDA’s zo aanpassen dat op plekken waar 3G onvoldoende signaal levert, de telefoontoestellen gebruik kunnen maken van Wi­Fi. Zeker bij Voice over IP, waarbij spraak in datapakketjes wordt omgezet, hoeft dat technisch geen probleem te zijn. Wi­Fi­telefoons zijn al trouwens al meer dan een jaar op de markt, zij het dat het nu nog gaat om toestellen van ondernemingen als Spectralink en Symbol. Die zijn vooral bedoeld voor interne communicatie bij bedrijven. Enkele van deze telefoons kunnen uitsluitend door spraakherkenning worden geactiveerd. Door bijvoorbeeld ‘postkamer’ te roepen, kan er automatisch een verbinding tot stand worden gebracht. Volwaardige mobiele telefoons met Wi­Fi zijn in ontwikkeling bij bedrijven als Nokia en LG. In februari kondigde de fabrikant Calypso Wireless aan dat het een 3­jarig contract met China Telecom heeft getekend voor de productie van breedband­videofoons die zowel via GSM/GRPS als WLan’s gebruikt kunnen worden. Het enige dat de ontwikkeling nog in de weg staat is dat Wi­Fi­chips doorgaans een forse aanslag plegen op de batterijduur van mobiele telefoons en laptops. Pas als de hardware op orde is, kan concurrentie tussen 3G en Wi­Fi echt beginnen.