It’s ‘smart’ me!

Na weken zoeken en vergelijken werd ‘de beste’ gevonden. Naast online vergelijken werd ook het sociale netwerk gebenchmarkt. Geen goedkoop dingetje, maar ook geen iPhone 10. Dat hebben kinderen in de klas nu ook weer niet in hun rugzakje zitten. En met Snapchat en WhatsApp, en het liefst ook Instagram ... maar dat laatste doen we nog maar even niet. Daar zitten nogal wat risico’s aan. Gelukkig weet een kind (in dit geval althans), dat foto’s van jezelf niet zomaar moeten rondzwerven in de digitale wereld. In de klas was dat ook al eens aan de orde geweest; digitale vaardigheden en veiligheid begint al vroeg. Gelukkig.

Het eerste bericht – uiteraard in stijl, dus in de vorm van vijf losse berichtjes – was goud waard. Om in te lijsten: "Hoi! Papa! Kijk! Mijn eerste bericht aan jou! Je kind." En dat dan gevolgd door een foto van mijn vrouw, met het briljante onderschrift "bewijs". U begrijpt dat ik de lijvige beleidsnota die ik aan het doornemen was een tijdje niet meer serieus kon doornemen.

Naast het feit dat juist de tablets en smartphones extra ‘verslavend’ lijken te zijn, spreekt de interactie voortdurend het ‘reptielenbrein’ aan.

Kinderen met smartphones: onze maatschappij verandert snel. De allerjongsten kunnen nieuwe technologie letterlijk vastpakken en binnen enkele minuten integreren in hun leven. Ze zijn in enkele seconden online, en ineens zijn vriendjes en vriendinnetjes dat ook. De kunst is nu kinderen zo te begeleiden dat ze begrijpen hoe ze deze technologie kunnen inzetten, maar ook hoe hun brein ermee omgaat. Ooit een tablet of een smartphone na afgesproken ‘speeltijd’ willen afnemen van je kind? Het levert een hoop stress en vaak ook irritatie op. Veel kinderen weten immers niet om te gaan met de verhoogde cortisolniveaus na het spelen van games en het heen-en-weer tikken van berichtjes. Naast het feit dat juist de tablets en smartphones extra ‘verslavend’ lijken te zijn, spreekt de interactie voortdurend het ‘reptielenbrein’ aan. Dat brein van de basisreacties ‘fight-flight-freeze’. In kinderen is dat zeer merkbaar omdat ze nog vaak reageren vanuit de emotie van het moment. Bij volwassenen is dat minder merkbaar. Maar wellicht herkent u ook dat collega’s helemaal vergeten zijn wat zojuist in een gesprek of vergadering is afgesproken? Grote kans dat ze zich direct met hun aandacht op hun smart device hebben gericht. Bezig met zichzelf, en mails en apps checken ... en daardoor direct een andere breinfunctie aanspreken. En dus écht niet meer opslaan wat ze even daarvoor hebben toegezegd.

Neurospecialist Susan Greenfield heeft in haar onderzoek gezien hoe hersenen reageren op de impulsen van een computer of smart device. Haar aanbeveling voor de goede opvoeding van kinderen spreekt boekdelen, en zijn – opnieuw! – wetenschappelijk onderbouwd: voorlezen, buitenspelen en samen eten. Activiteiten die andere delen van de hersenen aanspreken en die de hormoonbalans van het brein weer op orde brengen. En wellicht het interessantst:  die de neurosynapsen van het ‘gamen’ weer normaliseren en andere neurosynapsen opbouwen.

Ik wens alle collega’s met kinderen toe dat ze deze opvoedkundige adviezen toepassen. En eigenlijk wens ik alle collega’s binnen de organisatie waar ik werk toe dat ze deze adviezen ook toepassen – op zichzelf!