Voor de verandering

Toch snap ik echt niet dat mensen nog aan veranderingstrajecten beginnen. Waarom niet? Nou, gewoon. Niemand zit erop te wachten. Niet de klanten. Niet de betrokken managers. En zeker de werkvloer niet.

Al die managers hebben namelijk zonder uitzondering boter op hun hoofd, want die hebben het allemaal maar laten gebeuren. Dag in, dag uit. En op de werkvloer zijn intussen alleen maar mensen overgebleven die of te oud of te dom zijn om een andere baan te regelen of het eigenlijk allemaal wel best vinden.

De roep om verandering komt meestal van een niveautje hoger

Daar zal de roep om verandering dus niet vandaan komen. Nee, die komt meestal van een niveautje hoger. Want het is inmiddels zo’n puinhoop geworden, dat zelfs de spindokter er niks meer van kan maken. Wellicht heeft men zelfs een nieuwe, ietwat naïeve bobo aangetrokken, die dat varkentje weleens even zal wassen.

Maar ja, een omelet bakken zonder eieren te breken is nogal lastig. Mensen ontslaan? Ja, dat kan niet hoor. Dan krijgen we herrie met de bonden. Managers een stapje terug laten doen? Dat wil de OR vast niet. Al die onrust, daar hebben ze het daarboven niet zo op. Dat is moeilijk te verkopen aan de directie. En het kan negatieve publiciteit opleveren. Het is in elk geval niet goed voor je carrière. Veranderen is leuk hoor, maar het moet niet te veel rotzooi met zich meebrengen.

Veranderen is leuk hoor, maar het moet niet te veel rotzooi met zich meebrengen

Het gevolg is dat er aan het eind van de rit feitelijk niet zoveel veranderd is. De meeste baasjes zitten nog steeds op hun plek – behalve ene ouwe kerel, want die kon toch wel met pensioen. In de lade liggen een paar nieuwe boekjes stof te verzamelen. Er zijn een paar nieuwe tooltjes geïnstalleerd – al leveren ze nauwelijks meerwaarde. Het promotiemateriaal is allang door het grof vuil afgevoerd.

Ik sprak pas een verandermanager. Hij zei dat hij er genoeg van had. Hij ging voor de verandering toch maar eens iets anders doen.