Waardeloze mannen in de IT

Ik zou mijn columns tot het einde van 2023 makkelijk kunnen vullen met voorvallen van de afgelopen 20 jaar. Ik zal het bij eentje houden: op een brainstorm voor jonge techniekwetenschappers werd mij gevraagd om mee te denken over de toekomst. “Alles mag, een Nobelprijs, en eigen marsraket, denk groots”. Mijn idee: de wetenschap zou een representatie van de samenleving moeten zijn, dus we moeten streven naar 50% vrouwen en 30% mensen met een migratieachtergrond. Een stuk haalbaarder, leek mij, dan een marsraket. En misschien ook belangrijker. Maar nee.

Vanaf het podium zag ik een senior wetenschapper (4 stappen boven mij op de academische ladder) luidop lachen. Zo luid dat ik stopte met mijn pitch en genoodzaakt was met bibberende stem te reageren dat ik toch echt serieus was. Deze wetenschapper behoort vanwege zijn functie nog steeds tot de meest invloedrijke van ons land. Waardeloze mannen; ze zijn overal en ze hebben het ook nog voor het zeggen.

Maar de vrouwen in de techniek kunnen er helaas ook wat van. Zo sprak ik deze week een vrouwelijke programmeur die enthousiast vertelde dat ze de elektronicakant van de informatica zo leuk vindt. Ik ook, zei ik, en ik vertelde over een nieuw project met programmeerbare borduurmachines. “Nee nee, niet van die vrouwelijke techniek, ik bedoel solderen enzo”.

Erger werd het nog toen een semi-bekende vrouwelijke webdeveloper zich in het debat op Twitter mengde met een lange draad. Vrouwen zijn gewoon niet geïnteresseerd in techniek, maar in mensen, zei ze. Precies de drogreden die Nasrullah in zijn column beschrijft! Maar, doet dat ertoe?

Software wordt geschreven door, voor en met mensen. Dus als je mensen leuk vindt, dan kun je in de IT heel goed op je plek zijn. Ook kwam het argument langs in dat je alleen in de IT kan werken als je het HEEL. ERG. LEUK vindt. Een beetje leuk is niet genoeg, en een frisse tegenzin al helemaal niet. Daar heb ik al eerder gehakt van gemaakt , maar het blijft hardnekkig. Het idee dat je programmeren vanaf kinds af aan al SUPERLEUK moet vinden is een mythe die in stand gehouden wordt door mensen die zichzelf graag als speciaal zien.

De draad eindigt met de conclusie dat er niemand gatekeept, wat een geestig en tegelijk droevig einde is aan een draad die precies alle argumenten opnoemt die vrouwen uit de IT weghouden. Met zulke vrouwen hebben we geen waardeloze mannen meer nodig.