Automatische herkenning van verzekeringsfraude
“Wij missen teveel fraude. Voor onze fraudecoördinator is het opsporen tijdrovend en kostbaar. Voor onze IT’ers is het een complexe taak, vanwege de vele verschillende en complexe datasystemen.
” Met deze eerlijk ontkenning begon Peter Ipenburg, Manager Schade bij verzekeraar Fortis aan de uitleg hoe het middels datamining-software van Spss sinds enige maanden brandschadefraudeurs automatisch opspoort. Hij raadt collega-bedrijven die hetzelfde overwegen aan te zorgen voor een tolk/vertaler. “Ik ben niet technisch, van de eerste gesprekken met onze automatiseerders snapte ik niets.”
Pop-up
Van binnenkomende brandschadeclaims wordt door Fortis sinds de installatie in juli meteen bepaald wat het risico is op fraude. Door de software zijn gedurende twee maanden de bestaande verzekeringsgegevens geanalyseerd. Gewapend met die kennis let de toepassing op verdachte kenmerken van nieuwe claims. Bijvoorbeeld schade die binnen drie maanden voor het aflopen van een verzekering wordt gemeld, of juist binnen drie weken na aanvang ervan, verdienen bijvoorbeeld meer aandacht.
Haalt de analyse de drempel, dan waarschuwt een pop-up melding op het computerbeeldscherm het dossier door te sturen naar de fraudecoördinator. De medewerker kan de waarschuwing nu nog negeren, vertelt Fortis-fraudecoördinator Wim Boshuizen. “We spelen eerst met de toepassing.” Dat leverde Fortis al zevenhonderd hits op, waarvan 10 procent echt fraude bleek.
De software resulteert voor de medewerkers in slechts één extra veld op het computerscherm voor de invoer van claims, aldus Boshuizen. Belangrijk is volgens hem dat de fraudecheck de invoerende medewerker hooguit drie seconden ophoudt. “Van die eis zaten onze IT’ers met de handen in het haar, omdat ze geen idee hadden hoe ze dat konden realiseren. Ik geloof dat het opgelost is met een extra snelle webserver.”
Fraudedatabase
De software kan voor de fraudeberekening echter ook externe gegevens raadplegen. De verzekeraar overweegt bijvoorbeeld een koppeling aan te brengen met de fraudedatabase-in-oprichting van de stichting CIS (Centraal Informatie Systeem voor in Nederland werkzame verzekeringsmaatschappijen). Dit initiatief uit 1985 van het Verbond van Verzekeraars is onder meer bezig met een database speciaal voor fraudebestrijding, Fish (FraudeInformatieSysteem Holland). Die database moet volgens CIS-vertegenwoordiger Rob de Bruijn iets vergelijkbaars bieden als het Bureau Kredietregistratie (BKR), dat betalingsverplichtingen van consumenten verzamelt. Deze Fish-database bevat onder meer de naam- en adresgegevens van personen die schade claimen bij hun verzekeraar. Dat komt neer op zo’n 750.000 nieuwe meldingen per kwartaal. Daarnaast worden er per kwartaal 15.000 zogenoemd vertrouwelijke mededelingen in opgenomen, wat onder andere de gegevens zijn van automobilisten wiens rijbewijs is ingenomen. Aan Fish werken de meeste verzekeringsbedrijven mee. Een woordvoerster van de stichting schat dat deze deelnemers samen zo’n 80 procent van de markt in handen hebben. De komende tijd wil CIS de Fish-database uitbreiden naar andere verzekeringsgebieden, te beginnen met de inkomensverzekeringen. .
De Bruijn maant de verzekeraars zich precies te houden aan de privacyrichtlijnen voor de database. “Wordt een record opgevraagd, dan moeten de twee verzekeraars contact met elkaar opnemen. Geeft de zoekopdracht een onjuist resultaat, en is contact overbodig dan moet dat worden opgeschreven. Laten deelnemers dat na, dan overtreden we de richtlijn. Dat kan ons in problemen brengen met het College Bescherming Persoonsgegevens, en daarmee zetten we het gebruik van de database op de helling.”
Alleen door CIS gecertificeerde bedrijven kunnen in de database zoeken. De daadwerkelijke gebruiker bij de gecertificeerde verzekeraar heeft er een soort digitaal paspoort voor nodig. De Bruijn’s uitleg riep vragen op bij de aanwezige vertegenwoordigers van verzekeraars. In de praktijk zijn er toch meerdere medewerkers die bij deze gegevens kunnen, stelde een. “Maar alleen de fraudecoördinator mag in actie komen.”
De Bruijn verwacht dat de Fish-database de opsporing van fraude zal vergemakkelijken. “Het zou moeten leiden tot lagere verzekeringspremies. Met dat argument moeten jullie het management kunnen overhalen.” ”