“Coachen zonder al te joviaal te worden”
”
Wim Egberts is een typisch voorbeeld van ‘het onderwijs ingerold’. Hij komt uit het bedrijfsleven. “Tien jaar bij Unilever gewerkt, tien jaar bij Nijgh en Van Ditmar. Met mijn specialisatie in speciaaldrukwerk werd ik gevraagd over te stappen naar het Ministerie van Verkeer en Waterstaat, om de invoering van de strippenkaart te coördineren. Een geweldige tijd. Ondertussen hield ik me steeds meer bezig met automatisering. Om te leren programmeren heb ik nog les gehad van Chriet Titulaer.” Steeds vaker had Egberts de computer nodig om zijn werk te doen; vaak vond hij daarvoor zelf het wiel uit. Een calculatieprogrammaatje voor de salesafdeling leidde weer tot iets soortgelijks voor het bedrijfsbureau. Bij de raad van directeuren in het Openbaar Vervoer opperde hij om de strippenkaart elektronisch te maken, een ‘machineleesbaar vervoersbewijs’. “De chipkaart moet er nu nog komen, ik was een beetje te vroeg met dat plan”, merkt hij droog op.
Eerste stap
Toch verliet hij uiteindelijk Verkeer& Waterstaat om voor zichzelf te beginnen. Hij kwam in contact met de gemeente Rotterdam en raakte betrokken bij PIR: Project Innovatie Rotterdam. Hij schreef al handleidingen, begeleidde al mensen in computergebruik en werd daarom gevraagd les te gaan geven aan mkb’ers, maar ook aan grote organisaties zoals de gemeentepolitie.
Dat was zijn eerste stap naar het onderwijs. Inmiddels heeft hij lesgegeven aan ‘gewone’ mbo’ers, asielzoekers, gehandicapten, herintreders. Hij is weliswaar nog steeds zelfstandig ondernemer, maar steeds meer betrokken geraakt bij het Rotterdamse Albeda college, een groot Regionaal Opleidings Centrum. Hij werkte bijvoorbeeld mee aan het bekroonde project ‘Verborgen Talenten’. De groep waar hij deze vrijdag voor staat is een groep mensen met een zogenaamde I/D-baan, waarbij de letters staan voor Instroom/Doorstroom. Onderdeel van hun aanstelling is scholing. “En de computer en automatisering zijn hulpmiddelen waar we niet meer buiten kunnen”, zegt Egberts. “Deze mensen zijn allemaal in opleiding voor een secretariële of administratieve functie. We werken met hen in ieder geval toe naar het Europese computerrijbewijs.” Een groep als deze geeft hem veel voldoening. “Een aantal ervan heeft bijvoorbeeld nog nooit met windows gewerkt. Het gegeven dat je mensen met wat minder financiële mogelijkheden met deze materie vertrouwd kunt maken vind ik mooi. Je geeft ze op die manier meer mogelijkheden. Ik kom regelmatig oud-leerlingen tegen in hun baan, en het is een fijn idee dat je ze een stuk op weg hebt geholpen naar een job waar ze plezier in hebben.”
Winkeliers
De afwisseling houdt het onderwijs leuk. Volgende week begint Egberts bijvoorbeeld met lessen aan winkeliers van Boulevard Zuid. Hij gaat ze leren werken met Word, Excel en leren een website te bouwen. Ondertussen bereid hij zich voor op nieuwe dingen die komen. “Ik ben inmiddels al in Vista en Office 2007 gedoken. Ik moet tenslotte ook een beetje commercieel denken: een bedrijf kan in januari 2007 Vista gaan installeren en mij vragen medewerkers te trainen.” De overstap naar Vista zal op school nog niet snel gemaakt worden, denkt Egberts. Dat is nog even te kostbaar. Over de faciliteiten op school heeft hij overigens niet te klagen. “We lopen aardig in het spoor van het bedrijfsleven, veel bedrijven zijn ook pas kort over op XP. Er wordt flink geïnvesteerd: in Blackboard als Elektronische Leeromgeving, in netwerkbeheer, serverbeheer. De nieuwste lokalen zijn prachtig voor groepsopdrachten, je kunt er echt praktijksituaties nabootsen.”
Oude stempel
Egberts geeft overigens ook les aan de ‘gewone’ ROC-leerlingen, jongeren van een jaar of zeventien, op de mbo-niveaus 2, 3 en 4. Dat vraagt weer totaal andere vaardigheden. “Competentiegericht onderwijs is sterk in opkomst en ik sta daar ook achter. Leren gaat het beste als je praktijkvoorbeelden laat zien. Maar ik ben toch ook wel van het oude stempel: op tijd komen, je mobieltje uit, boeken mee. Het is tenslotte ook de voorbereiding op een baan, op het bedrijfsleven. Daar gelden ook regels. Mijn idee is: coachen zonder al te joviaal te worden en over je heen te laten lopen.” Overigens vraagt het lesgeven op een ROC ook inzet op andere terreinen. De leerlingen nemen de nodige problemen mee naar school, en daarvoor is zorg nodig. Beperken van uitval is ook een belangrijke taak. Egberts houdt het allemaal nauwkeurig bij. “Kan ik ook weer een beetje automatisering toepassen”, lacht hij. “’s avonds thuis voer ik van alle leerlingen de aanwezigheidsgegevens in, en of ze hun werk in orde hadden. Dat komt dan meteen mooi in een grafiekje.”