Om de duvel niet oud: Chris Noordam

IT stond nog echt in de kinderschoenen.” In 1974 bezocht Noordam een ‘open huis’ van het net in Nederland gestartte CMG. “Aan het einde van de avond stond ik buiten, lichtelijk beneveld van de goeie wijn waaraan ik niet gewend was, en met een aanzienlijke positieverbetering op zak.” Een spannende tijd volgde: “Niets had een standaardoplossing, het was een wilde tijd. Wel een leuke tijd, maar ik maakte lange dagen en zag mijn twee dochtertjes nauwelijks.” Zijn gezinssituatie vroeg om meer stabiliteit in het werk. Hij ging bij Atlas Copco werken als hoofd automatisering en hield dat vol tot hij ‘déjà-vu’s kreeg’. “Een telefoontje later was ik weer terug bij CMG”, vertelt hij, “ik begon als consultant, werd adjunct-directeur, later directeur bij Finance en in 1998 werd ik verantwoordelijk voor management development, rapporterend aan de Group Board. CMG is wat mij betreft het mooiste bedrijf dat er ooit geweest is: je moet eerst alles zelf kunnen, en dan groei je door. Je deelde alles met elkaar, vertrouwde elkaar, hielp elkaar. Maar op het moment dat die cultuur, het ‘leading by example’, verdween doordat het bedrijf een enorme snelle groei beleefde, ben ik er vrij abrupt gestopt.” En dat was dan dat: een tijd van golfen en vakantievieren was aangebroken. “Maar niksdoen is stierlijk vervelend. Na twee jaar vroeg een kennis me om zijn makelaarskantoor te runnen, en daar heb ik ja tegen gezegd. Daar heb ik gewerkt tot ik eind 2004 ziek werd: ik had prostaatkanker. Dat heeft me wel veranderd. Ineens heb je kanker, en een half jaar later ben je genezen en heb je het weer niet. Ik ben gestopt met werken om alle energie op mijn ziekte te richten. En toen ik weer beter was ben ik andere dingen gaan doen. Ik leef nu in mijn ‘derde helft’. Ik heb mijn eigen bedrijf opgetuigd: Work for Fun!. Ik richt me vooral op coaching als ervaringsdeskundige. En sindsdien heb ik iedere dag lol. Alles wat ik weet geef ik weg, deel ik. Geheel volgens het motto van mijn oude baas bij CMG: all what you have learned, you give away”.

Nieuw is sexy
Als ‘ouwe rot’ kan Noordam zich enorm verbazen over het gebrek aan historisch bewustzijn in de ICT. “Mensen van mijn leeftijd hebben drie, vier generaties systemen meegemaakt. Iedere keer wordt het wiel weer opnieuw uitgevonden, zonder veel aandacht voor de herbruikbaarheid van dingen. Nieuw is sexy. Terwijl in het verlengen van de levensduur enorme winst te behalen is: dat moet dus ook spannend zijn! Ik pleit voor een groep wijze mannen en vrouwen die zich daar in gaan verdiepen.” Ook voor Nederland als geheel mag er wel wat meer visie komen, vindt Noordam. “Nederland moet zich bewust zijn van haar kracht als het om IT gaat. Ik word op dit moment vooral blij van jonge mensen die de hele wereld benutten, de wereld voor ICT als uitdaging zien en niet als probleem. Mondiaal gezien liggen er nu enorme kansen voor de landen die de mensen wél hebben. Ik ben blij dat de welvaart langzaam maar zeker beter wordt verdeeld, al is het nog zeer selectief.”
Noordam is altijd een netwerker geweest: mensen leren kennen en meteen verbindingen zien. Naast zijn Work for Fun! visitekaartje, tovert hij nog een handvol kaartjes uit zijn tas. Zo is hij bij Rala, het bedrijf van twee van ‘zijn’ oud-CMG’ers, ‘managing coach’ en is hij betrokken bij Business Spirals, een co-creatie ondernemersnetwerk. Bij het RIVIO (Rotterdams Instituut Voor Informatica Opleidingen) van de Hogeschool Rotterdam is hij ‘coach integratie bedrijfsleven’.
“Toen ik niet werkte miste ik vooral het contact met jonge mensen. In het onderwijs heb ik het gevoel dat ik iets waardevols aan de maatschappij kan geven. We gaan er in het Rotterdams Onderwijs Model voor om het onderwijs veel intensiever te laten samenwerken met het regionale bedrijfsleven, dat spreekt me erg aan. Ik hoor in bedrijven dat de tijd om mensen ‘billable’ te krijgen toeneemt. Ook al doen de scholen geweldig hun best, toch gaat er iets mis. We leren zoveel aan die kinderen, maar het ondernemen, het avonturieren, dat vergeten we. Wat mij betreft moeten we toe naar een situatie dat veel meer ouderen zich bezighouden met het coachen van jongeren. Zet ze niet op de golfbaan of achter de geraniums: we zijn kennis aan het verkwisten die we in Nederland hard nodig hebben!”