Premier met root-permissie
Op zijn splash page had hij zijn ideeën kort samengevat in een reeks UNIX commandos, oftewel shellees.
Dat zouden meer politici moeten doen: een UNIX-shell voert namelijk ondubbelzinnig commando’s uit zonder dat allerei muisklikken, menuutjes, buttons en grafische vervuiling de kern van de zaak vertroebelen. Bovendien zie je omissies en ambiguïteiten in hun programma meteen, dat scheelt weer ellenlange debatten. Neem nu Shinzo Abe, de politicus die controversiële grafmonumenten schijnt te frequenteren. De als conservatief bekend staande premierskandidaat prijkt prominent op zijn splash-screen zittend achter een Mac met op de achtergrond de computer tekst uit het kader:
Ik hoor je denken: die splash-page is een hoax van een hacker die netjes doorlinkt naar zijn officiële page. Dan moet zijn hele site gehackt zijn, want onderaan elke pagina kun je weer terug naar de splash page. Bovendien is het IP-adres van beide pagina’s hetzelfde: 221.249.136.54. De rest van zijn site ziet er bloedserieus uit, dus ik ga ervanuit dat dit echt is.
Het is in ieder geval weer eens wat anders dan de eerste poging van de minister van Justitie om via gepodcaste preken met ons in contact te komen. Meteen pats boem, het programma zonder omwegen. Laten we deze verkiezingstaal eens reverse engineeren voor de gewone burger.
Allereerst de login: ccs dat moet de chief cabinet secretary zijn: Abe’s huidige functie. Machine 05JAPAN staat vast voor het Japan van 2005. Gebruiker ccs gaat naar de folder waar het derde kabinet Koizumi zich afspeelt. Met het open source pakket svn, subversion, wordt een check-out (co) gedaan vanaf een website buiten de politiek om naar de kabinets-folder. Het gaat om de file proud uit de directory seisaku wat in deze context waarschijnlijk politiek betekent. Een nieuwe versie van trotse politiek dus. Maar wel via achterkamertjes: de https geeft aan dat alles versleuteld is. Dan wordt het geheel geprepareerd middels een configure commando met de with-passion optie die /home/abe/blood blijkt te zijn.
Merk op dat gebruiker ccs linkt naar zijn persoonlijke account om software voor algemeen gebruik te configureren. Hij heeft blijkbaar zijn verborgen agenda erin verwerkt! Dan wordt een compilatie commando gegeven: make proud_japan, oftewel een maakbare nieuwe trotse politiek die uitvoerbaar is. Daarna runt hij een testsuite. Hier zit echter een bug. Als het namelijk niet lukt om dat trotse Japan werkend te krijgen gaat hij later toch iets aan het politieke systeem veranderen, en dan wordt het een puinhoop, net zoals met echte software. Ik gok dat als je echt iets wilt veranderen je pas verder wilt als de compilatie en de check slagen, dus: make proud_japan && make check.
Om zijn beleid uit te voeren moet Abe nog even premier worden, wat staat voor het su-commando, waarin ccs transformeert tot superuser. Hij zegt watie denkt! En als superuser doet hij een make install: hij doet wat hij zegt. Hij linkt dan zijn locale versie van een trots Japan naar de folder waar de programma’s staan die iedereen hanteert. Vervolgens kopieert hij nog even de juiste configuratie van het trotse Japan naar de algemene folder op weg naar een nieuw Japan.
De configuratie wordt nog even gecheckt en daarna wordt een politieke daemon opgestart. Daemons komen uit de griekse mythologie. Sommige daemons verleenden hand- en spandiensten waar je de goden zelf niet mee kon lastig vallen. In de informatica zijn het programma’s die taken afhandelen waar je gebruikers niet mee lastig kunt vallen. Vaak liggen ze continue te luisteren en reageren op netwerk impulsen, hardware die iets wil, of andere programma’s. Dit wil dus zeggen dat Abe niet lastig gevallen kan worden met continue luisteren naar wat het volk wil, daar heeft hij immers zijn daemon voor. Hij heeft belangrijker zaken aan het hoofd zoals blijkt uit het voorlaatste commando: top. Het top-commando laat zien wie het meeste computer power gebruikt, en als superuser kun je de programma’s van anderen afschieten vooral als ze teveel power naar zich toetrekken. Het gaat dus net als gewoonlijk weer om de macht. Daarna weetie het niet meer: het eenletterige commando I is namelijk geen standaard UNIX-commando.
Omdat dit zo verhelderend was, schrijf ik bij deze een wedstrijd uit waarin politici uitgedaagd worden om hun standpunten in shellees te formuleren. Voor het geval dat hun beleid uitgevoerd wordt, begrijpen de IT’ers, de daemons van de moderne politiek, ook wat de bedoeling is.