Solliciteren: Kiezen voor cultuur?
Bas Bijlsma: “Ik wilde bij een bedrijf werken waar ik zomaar bij collega’s kan binnenlopen.”
Loopbaanbegeleider Johan van Vulpen van Gouweconsult: “Je proeft de cultuur zodra je een gebouw inloopt. Het ene gebouw voelt prettig aan zonder dat je iemand hebt gezien, het andere niet.” Eerste indrukken zijn belangrijk, net als eerste contacten, maar niet doorslaggevend, vertelt Van Vulpen: “Tijdens een sollicitatiegesprek moet er altijd naar culturele aspecten gevraagd worden.”
Bij Petra Beringer gaven niet het salaris, een auto of bedrijfscultuur de doorslag. Nadat zij klaar was met haar studie Hogere Informatica aan de Hogeschool Utrecht (HU) zette zij haar cv op internet en had binnen een paar dagen tien aanbiedingen op zak. Bij vier bedrijven ging ze op bezoek en uiteindelijk koos ze voor een klein software-ontwikkelingsbedrijf.
De naam van het bedrijf wil ze liever niet noemen, want het is inmiddels overgenomen door een grotere speler. “Het was een werk- en studieplek tegelijk, zo werd mij beloofd, en dat was wat ik graag wilde: werken én doorstuderen.” Uiteindelijk viel het bar tegen. Van studeren kwam het niet. “Sterker nog, in plaats van ingezet te worden als junior developer werd ik naar klanten gestuurd als ervaren C++ specialist.” En daar werd ze onzeker van. “Ik kon niet aan de verwachtingen voldoen.”
Van Vulpen vindt bedrijfscultuur heel belangrijk. Er wordt te weinig op gelet, merkt hij. “Mensen kijken te veel naar de functie, maar het is echt van belang dat mensen zich van tevoren afvragen in wat voor cultuur zij willen werken. Vragen stellen”, zegt Van Vulpen, “dat moet. Hoe gaat men met elkaar om? Is er een Ondernemingsraad? En wat vindt de leiding daarvan?” Over hoe Beringer de problemen met haar werkgever had kunnen voorkomen hoeft hij dan ook niet lang na te denken: “Vragen stellen! Bieden ze onderwijs aan, vraag dan wat voor cursussen je concreet gaat volgen. Hebben ze daar niet direct een antwoord op, of blijft het antwoord vaag dan kun je daar vraagtekens bij plaatsen.”
Bij het bedrijf waar de pas afgestudeerde Petra Beringer werkte ging nog meer mis: “De collega’s waren heel aardig, maar het management gebruikte personeel als goederen”, vertelt ze. “Mijn cv, en ook die van collega’s, werd zonder toestemming aangepast, bijvoorbeeld.” Terugkijkend denkt Beringer, inmiddels ex-werknemer, dat, hoewel het bedrijf een foute voorstelling van zaken gaf, zij zelf ook meer had kunnen doen om de problemen te voorkomen. “Ik had door moeten vragen tijdens het sollicitatiegesprek, maar ik was naïef, over-enthousiast en wilde graag aan het werk.”