Zomaar een dag
De drie cilinders in het doosje vormen samen de onderdelen van een projectietoetsenbord. De laser projecteert de ‘toetsen’ op het tafelblad, terwijl de camera en infraroodzender als een soort radar fungeren. Een vinger weerkaatst het infrarood, zodat de camera kan meten waar de vinger zich precies bevindt. Dat doet hij door te kijken naar de golflengte van het gereflecteerde licht en de tijdsvertraging. Natuurlijk kost al dat projecteren en opnemen stroom. Toegepast in een iPaq zakcomputer van Compaq, gaat een batterij een kwart minder lang mee. De kostprijs voor de industrie bedraagt zo’n 30 tot 40 euro, maar ingebouwd in een apparaat betaalt de consument er al snel 100 tot 150 euro voor. NEC zal midden volgend jaar een TabletPC gaan verkopen met een projectietoetsenbord. Ook zullen een smartphone en een zakcomputer op de markt komen. De techniek is niet alleen handig voor draagbare apparaten als zakcomputers en mobiele telefoons. Er zijn ook genoeg plekken waar een toetsenbord onhandig is. Denk maar aan een steriele operatiekamer in het ziekenhuis of de vette vingers in een garage. Het revolutionaire van de techniek van Canesta is dat het bedrijf erin is geslaagd om een driedimensionale sensor te bouwen die weinig energie gebruikt. Wie vroeger een driedimensionaal beeld wilde samenstellen, kopieerde de menselijke ogen: je nam twee camera’s (de ogen) en vergeleek constant de beelden. Dat constante vergelijken moet echter pixel voor pixel, en kost daarom veel rekenkracht. Te veel om het efficiënt met een computer te kunnen doen en al helemaal te veel om het met een batterij te kunnen doen. De sensor van Canesta vereist helemaal geen rekenkracht, maar stuurt alleen door welke toets is aangeraakt. Als je een techniek hebt waarmee je precies de positie van objecten kunt bepalen, wat kan daar nog meer mee doen? ‘Autofabrikanten willen hem graag toepassen om een airbag gericht te kunnen afschieten’, vertelt Van Beurden. Niet alleen om hoger te richten voor lange mensen, maar ook minder hard wanneer iemand dicht op het stuurt zit. En helemaal niet wanneer de stoel van de bijrijder leeg is of wanneer er een kinderzitje op staat. En ook fabrikanten van software voor gezichtsherkenning hebben interesse. Caldera is een uitzondering, en ook weer niet. Het is een uitzondering omdat het is opgericht in het jubeljaar 1999 en nog altijd bestaat, en omdat het een volledig nieuwe technologie ontwikkelt, terwijl investeerders het liefst geld steken in bewezen markten: een ontbrekend stukje in de puzzel die bedrijfssoftware heet of een onbreekbare beveiliging. Caldera is geen uitzondering omdat het doet waar Silicon Valley al sinds 1938 bekend om staat: innoveren, je niet laten ontmoedigen en lak hebben aan economische tegenspoed. Het jaar 2002 zal de geschiedenis ingaan als het jaar van de schandalen rond Enron en Worldcom, de aanhoudende ontslaggolf en tegenvallende omzetten. Maar tussen de puinhopen van de internet, beurs en telecomhype, ontpoppen zich al de eerste nieuwe beloftes.