Geld en spelen

Elk jaar kwam daar in september verandering in. Dan werd de straat afgezet en met strobalen veranderd in een parcours voor de Sand Hill Chalange. Deze race deed nog het meest denken aan een aflevering van het Nederlandse Ter Land, Ter Zee en in de Lucht waarbij zelfgebouwde karretjes zo snel mogelijk vanaf een heuvel naar beneden zoeven. Elke zichzelf respecterende investeringsmaatschappij stuurde een team. Zoals de investeerders elkaar proberen te overtreffen met hun startups, namen zij ook de race bloedserieus. Het was al vanaf het begin in 1997 zaak om elkaar af te troeven. In 1999 bouwde Draper Fisher Jurvetson een paard van Troje, waaruit kleine wagentjes tevoorschijn kwamen. Op de wagentjes stonden de plaatsnamen van steden waar de VC kantoren had. Het was een lange neus naar de concurrentie die een dergelijk uitgebreid netwerk moest missen. De wedstrijd was een idee van Jamis MacNiven. De eigenaar van het restaurant Buck’s Woodside speelde handig de verschillende investeerders tegen elkaar uit. Zijn restaurant is dé ontmoetingsplek voor ondernemers en investeerders in de valley. Door de ene VC te zeggen dat de andere al zijn deelname had toegezegd, wist hij het eerst jaar 35 deelnemers op te trommelen. De overwinning was de investeerders best wat geld waard. De eerste twee jaar won het team van Mohr Davidov met een wagen die was ontworpen door Ideo, hetzelfde bedrijf dat de succesvolle Palm-handhelds heeft vormgegeven. Om het voertuig over de start te duwen, had de investeerder een speler van een American Footballteam ingehuurd. De overwinning kostte Mohr Davidov een dikke 5000 dollar. De investeerder zette de toon. Zoals de collega VC’s kwistig geld rondstrooiden om internetbedrijven te financieren, schoten ook de bestedingen voor de race omhoog. Het jaar 2000 was niet alleen het hoogtepunt van de internethype, maar ook van de race op Sand Hill Road. Investeerder Boathouse Capital huurde voor 10.000 dollar de wereldkampioen soap box rally’s in. Het inmiddels failliete Comdisco vloog de olympische bobslee-ploeg in om zijn wagentje aan te duwen – en won. Vorig jaar ging het al een stuk minder. In plaats van de gebruikelijke 35 deelnemers, schreven slechts twaalf teams zich in. Draper Fisher Jurvetson verscheen met een nano-karretje aan de start. Het wagentjes was zo klein, dat partners van de firma vergrootglazen uitdeelden. Er was helemaal geen karretje – zoals er bij veel startups helemaal geen businessplan was. Ook dit jaar volgt de race keurig het investeringsklimaat. Nu het zakelijk slecht gaat, gaat ook de Sand Hill Derby niet door. Sponsors houden de hand op de knip. Hoofdsponsor Intel halveerde zijn bijdrage, terwijl Compaq en Microsoft zich helemaal terugtrokken. Er zijn daarnaast onvoldoende teams om de kosten te dekken. Zowel voor vage startups als melige wedstrijdjes is tegenwoordig geen geld meer. Deze herfst zal Sand Hill Road weer gewoon het domein zijn van de eekhoorntjes.