Rechter wil begrijpelijker handschiftherkenning

Om die reden is in het kader van het ToKeN-programma dat recht en informatica met elkaar wil verbinden, gezocht naar methoden voor softwarematige handschriftvergelijking die meer aansluiten bij de wijze waarop mensen naar handschriften kijken. Leveren ook die betrouwbare matches op?

Het antwoord op die vraag is niet afkomstig van een wiskundige maar van Ralph Niels, van de faculteit Sociale Wetenschappen van de Universiteit Nijmegen, en het luidt ‘ja’. Op basis van een database met meerde handgeschreven teksten van 150 verschillende personen, onderzocht Niels de doelmatigheid van procedures die op basis van geautomatiseerde patroonherkenning de vormen van letters vergelijken. Dit in onderscheid met vergelijking op basis van globale tekstkenmerken.

Vergelijking van letters betekent dat de computer op zoek gaat naar letters die opvallend anders worden geschreven, en kijkt in welke tekst dat nog meer zo wordt gedaan. Bij een voldoende aantal overeenkomsten op kenmerken die voldoende uniek zijn, mag dan worden geconcludeerd dat de tekst hoogstwaarschijnlijk van dezelfde auteur afkomstig is en dat dat in de rechtszaal ook overtuigend te illustreren is.

Handschriftherkenning levert overigens nooit hét bewijs, maar is altijd ondersteunend: “Je wordt er niet op veroordeeld, net zo min als op één DNA-spoor. Niettemin kan handschrift een rol spelen in de bewijsvoering, dus het is van belang dat de identificatie ervan objectief beschreven kan worden.” Niels promoveert aanstaande maandag op het onderzoek.