PinkRoccade met bonden in conflict

Afspraken PinkRoccade’s bestuursvoorzitter Henk Bosma bestrijdt overigens dat hij zich niet aan gemaakte afspraken heeft gehouden, zoals de vakorganisaties beweren. “In mei hebben we de salarisbanden met 4 procent verhoogd. In mei hebben we ook de afspraak gemaakt om in november over het daadwerkelijke salarisbudget voor loonsverhogingen te praten. Naar aanleiding van de gang van zaken in 2001 is de directie tot de conclusie gekomen dat er geen ruimte is voor een structurele verhoging van de vaste salarissen. De vakorganisaties zijn het daar niet mee eens. Dat is hun goed recht, maar dat is iets anders dan dat PinkRoccade zich niet aan gemaakte CAO- afspraken houdt.” Bosma noemt het conflict met de vakbonden vervelend. Jan Paul Veenhuizen, bestuurder van FNV Bondgenoten, is geschrokken van wat hij een ‘informele ontslagronde’ noemt. Veenhuizen is er zeker van dat hier verder over gepraat moet worden. “Als ik dat niet doe, word ik door mijn leden gekielhaald. Want met deze aantallen gaat het niet meer om de incidentele gevallen waar eerder sprake van was. Dit kan niet zonder sociaal plan.” Veenhuizen kan de opmerking van Bestuursvoorzitter Bosma over het verhogen van de salarisschalen niet rijmen. “Het salarissysteem dat PinkRoccade hanteert, is gebaseerd op een koppeling van salarisontwikkeling en de beoordeling. De beoordeling bepaalt de positie die de medewerker inneemt in de salarisband en daarmee welke salarisontwikkeling hij doormaakt. Als, zoals Bosma beweert, de salarisschalen met 4 procent zouden zijn verhoogd, dan is het dispuut over de salarisverhoging in feite opgelost. Ik zou een gat in de lucht springen. Maar om de salarisschalen te verhogen met 4 procent, heb je een salarisbudget nodig van tenminste 4 procent. En dat budget ontbreekt nu juist.” Zwart op wit Ook volgens Wim Burggraaf, bestuurder van CNV Dienstenbond, is in mei iets anders afgesproken dan wat Bosma zegt. “De afspraak staat zwart op wit in de CAO: het ijkpunt van de salarisschalen gaat met 4 procent omhoog. Dus krijgen alle mensen die in het midden van hun schaal zitten en goed functioneren, er 4 procent bij. Daar heb je dus een salarisbudget van minimaal 4 procent voor nodig. En dat budget komt er nu niet.” Sjerp Holterman van De Unie is ook geschrokken van de ontslagen en ziet er aanleiding in om met de directie te gaan praten. “Dit kan niet meer op basis van vrijwilligheid worden geregeld.” Ten aanzien van het CAO-conflict maakt Bosma volgens Holterman een denkfout. “Vorig voorjaar zijn wij als bonden op verzoek van PinkRoccade akkoord gegaan met het uitstel van de onderhandelingen over het salarisbudget. Omdat de directie in het najaar beter zicht zou hebben op de resultaten van afgelopen jaar en de vooruitzichten voor dit jaar. De bonden zijn akkoord gegaan onder voorwaarde dat 4 procent als ondergrens werd vastgelegd. Dat heeft de directie toen toegezegd. Dat was een keiharde afspraak.” “Als Unie zijn we op zoek naar oplossingen en bereid een stap te zetten. Maar de nullijn is voor mij geen optie. Het gaat ons er bij juridische stappen ook om een principiële uitspraak: Was het wel of geen keiharde afspraak?” Wat de vakorganisaties in de opstelling van de directie van PinkRoccade vooral steekt, is dat de bonden zich in de afgelopen ‘vette jaren’, op verzoek van dezelfde directie niet gek hebben laten maken. Dat is volgens Burggraaf te zien aan de bescheiden looneisen. “Destijds hingen de resultaten van de loononderhandelingen rond de 3 procent.” De bonden voelen zich gepakt omdat de directie de kraan helemaal dichtdraait. En dat terwijl het in de ogen van de vakorganisaties slechts met enkele werkmaatschappijen van de onderneming echt slecht gaat.