Overheid moet kabelaars de ruimte geven

Hoe autonoom zijn kabelmaatschappijen in dit opzicht en in hoeverre hebben consumenten de mogelijkheid om echt te kiezen tussen de verschillende telecom-aanbieders? Recent heeft ook de Nederlandse Mededingingsautoriteit, NMa, zich in deze discussie gemengd door op eigen initiatief onderzoek te laten uitvoeren naar de hoogte van het tarief voor het doorgeven van 34 analoge en 50 digitale televisiezenders en 32 radiostations, zoals Casema dat in 2003 heeft gehanteerd. De motivatie voor dit onderzoek komt voort uit de opvatting dat dit kabelbedrijf - dat in het verspreidingsgebied zo’n 1,4 miljoen abonnees bedient - een monopolist zou zijn. Dat lijkt een vreemde opvatting, want juist in deze sector zijn marktwerking en concurrentie geweldig toegenomen onder druk van de (Europese) regels op het gebied van liberalisering en marktwerking. De Wet telecommunicatie en de mediawet zijn daar voorbeelden van. Zo concurreert Casema - ook in het eigen verspreidingsgebied - met telefoonbedrijven, zoals KPN dat ook digitale televisie aanbiedt, internetaanbieders, zoals Versatel, Digitenne, andere kabelbedrijven, zoals UPC, Essent en Multikabel, en met de satelliet. Kabelbedrijven hebben kortom te maken met transparantie en marktconforme prijsstelling en een enorme, sterk fluctuerende concurrentie. De telecommarkt kent daardoor een duidelijke marktwerking, die door Europese maar ook nationale gezagsdragers gestimuleerd wordt.