Digitaal kijkprofiel
‘Ik kijk eigenlijk alleen nog maar naar Het Journaal’, zei ik. ‘En ik probeer Andere Tijden te bekijken, want dat vind ik een hartstikke goed programma, maar in de praktijk lukt dat zelden.’ Dat vond mijn tafelgenote vreemd - voor haar werk keek ze heel veel televisie. ‘Hoe zit het dan met jullie?’ vroeg ze aan de anderen. Ze maakte een rondje langs de tafel - en dat was dus het pijnlijke moment. We zaten daar met z’n achten, vier mannen en vier vrouwen, in leeftijd variërend van 35 tot begin vijftig, en op de vraagstelster na keek bijna niemand veel naar de televisie. Ja, de meesten keken naar Het Journaal en sommigen naar Nova, maar daar was het wel zo’n beetje mee gezegd. ‘Ik zou wel meer willen zien’, zei iemand, ‘maar ik vind het vaak te oppervlakkig en het komt er niet van. Het is gewoon te druk.’ De vraagstelster was verbaasd. Zij liet haar dvd-recorder alles opnemen wat zij moest of wilde zien, en keek op haar eigen tijd. Heeft de NPS weleens overwogen, vroeg ik tot slot, om iets dergelijks als kijkersservice aan te bieden? De mogelijkheid om op internet een persoonlijk kijkprofiel aan te maken? Je klikt aan dat je graag naar historische documentaires kijkt, dat je die-en-die programma’s altijd wilt zien, en voortaan staan die voor je klaar op internet of kun je ze downloaden op een harde schijf die verbonden is met je tv. Ja, daar is weleens over gedacht, luidde het antwoord, maar er is verder niks mee gedaan. Ongelooflijk vind ik dat. Er worden tientallen miljoenen euro’s gestoken in de herprofilering van Nederland 1, 2 en 3 en de financiering van de NPS, maar aan zo’n voor de hand liggend idee als een persoonlijk kijkprofiel wordt nauwelijks aandacht besteed. Toch zal het er de komende jaren van komen. Technisch en auteursrechtelijk zal het misschien niet eenvoudig zijn, maar in de huidige vorm is televisie eigenlijk niet meer van deze tijd. Het media-aanbod en het mediagebruik, zo schreef NRC Handelsblad vorige week bij de presentatie van de tabloid nrc.next, worden steeds persoonlijker en individueler. ‘Aan de vraagkant stelt iedereen zijn eigen keuzepakket samen van favoriete programma’s, websites, blaadjes, chatboxen en fotosites. En aan de aanbodkant wordt het ook steeds drukker: naast kranten, televisiezenders en professionele exploitanten van websites verdringen de nieuwkomers zich.’ Deze grote maatschappelijke verandering, die met allerlei cijfers werd onderbouwd, is voor NRC Handelsblad reden geweest om een nieuwe krant op de markt te brengen, met ‘de digitale burger’ als doelgroep. Voor de nieuwe digitale kijker komen er straks zonder twijfel mogelijkheden om een persoonlijk kijkprofiel aan te maken. Omroepen die hiermee te laat beginnen of die hier niet aan meewerken, zijn - daar ben ik van overtuigd - hard bezig hun eigen graf te delven.