Ex-cursist Euroforum moet zelf dokken

Toen incassobureau Welten & Van der Laan begin december 2003 bij De Leeuw aanklopte om hem een factuur van 800 euro te laten betalen, had hij aanvankelijk geen idee waar het over kon gaan. Toen tot hem doordrong wat er aan de hand was, dacht De Leeuw te maken te hebben met een administratieve slordigheid van Euroforum. Op dat moment schatte hij de kans dat het akkefietje hem ook maar één euro zou gaan kosten, heel klein in. Daar denkt hij na een grote hoeveelheid telefoongesprekken, e-mail- en briefwisselingen, de nodige stress, emotionele belasting en agressief gedrag, insinuaties en ‘powerplay’ van het incassobureau, heel wat genuanceerder over. En zeker over de uitkomst is hij allerminst. De rechter doet half augustus uitspraak in de zaak die Euroforum tegen hem aan spande. Pech De pech van De Leeuw is dat zijn vroegere werkgever Savvion in Nederland iedereen blijkt te hebben ontslagen en hier te lande niet meer aanspreekbaar is. De onderneming ging niet failliet, maar nam een slapend bestaan aan. Destijds was Savvion gehuisvest in een Regus-bedrijfsgebouw en waren er verhuisplannen. Omdat het niet duidelijk was wanneer het bedrijf zou verhuizen, vulde De Leeuw zijn woonadres in als de plaats waar het inschrijfbewijs naartoe zou moeten worden gestuurd. De Leeuw kreeg het inschrijfbewijs op zijn huisadres en later ook de factuur, die hij naar het bedrijf doorstuurde. Omdat het begin 2001 niet goed ging met Savvion, gaf De Leeuw zijn baan in februari 2001 op. Dat was voor Savvion, zoals gebruikelijk in zo’n geval, reden om niet De Leeuw, maar een collega van hem naar de genoemde cursusdag te sturen. Verdedigen De Leeuw heeft behalve pech, de mazzel dat hij dankzij een financiële buffer momenteel de tijd heeft om zich tegen Euroforum en diens debiteurenbeheerder te verdedigen. Hoewel hij als werknemer door zijn baas op cursus werd gestuurd en die hem na zijn zelfgenomen ontslag verbood naar de cursus te gaan, moet hij er toch voor betalen. En de bewijslast lijkt geheel bij De Leeuw te liggen. Hij spoorde de oud-collega op die in zijn plaats naar de cursus zou gaan, maar die uiteindelijk niet ging. De man was bereid te verklaren dat hij inderdaad in De Leeuws plaats naar de cursus zou gaan. De vroegere directeur van Savvion in Nederland wil niets meer met het geval te maken hebben, maar zijn secretaresse kan bevestigen dat De Leeuws werkgever en niet De Leeuw zelf de overeenkomst met Euroforum aanging. De Leeuw spoorde in de afgelopen maanden ook de toenmalige financieel manager van Savvion op, die zich herinnerde dat er in de boekhouding van Savvion een ‘creditline’ voor de cursusfactuur geopend was. Ergens tussen april en juni 2001 werd De Leeuw door Euroforum gebeld over de nog openstaande rekening. Hij gaf het nieuwe adres van Savvion en vertelde dat hij niet wist of de onderneming nog wel in bedrijf was. Vervolgens bleef het tweeëneenhalf jaar stil. In december 2003 pakt het incassobureau Welten van der Laan, dat het debiteurenbeheer voor Euroforum uitvoert, de zaak op. ‘Bloedhonden’ De Leeuw heeft zich erg verbaasd over de werkwijze van de ‘bloedhonden’ die Euroforum op hem heeft afgestuurd. Ook hun agressieve gedrag is hem tegen de borst gestuit. "Ze willen niet eens horen of er misschien sprake is van een misverstand, of hoe de vork in de steel steekt. Ze komen met een oninbare factuur op de proppen die ze op de toenmalige cursist willen verhalen. Ik heb meermalen aangeven dat ik een arbeidscontract had en dat er een paraaf van mijn directeur op het inschrijfformulier staat en dat Savvion de contractpartij was. Hoeveel mensen kunnen na drie jaar nog net zoveel bewijzen overleggen als ik? Het enige antwoord dat ik van de ‘bloedhonden’ krijg is: "Dat leg je maar uit bij de rechter." Als ze met dit soort geweld gaan schieten op cursisten van Euroforum, zullen velen het hoofd in de schoot leggen of zelfs kansloos zijn. Ik wil graag weten hoeveel mensen hetzelfde is overkomen." Inmiddels is het bedrag opgelopen tot bijna 1200 euro, exclusief de rechtbankkosten. De Leeuw vermoedt dat het incassobureau het te lastig vindt om Savvion in de VS aan te spreken over 800 euro uit 2001. "Daarom worden de pijlen maar gericht op de werknemer, die misschien wel een makkelijker doelwit vormt." Volgens Euroforum gaat het hier om een ‘zeer uitzonderlijk geval’, en is een faillissementsverklaring van de werkgever normaal gesproken voldoende om onbetaalde facturen intern als oninbaar af te boeken.