Lichtcomputer imiteert kwantumcomputer

Kwantumcomputers hebben allerlei beperkingen. Experimentele kwantumcomputers zoals die door IBM zijn gebouwd, zijn nog niet in staat om complexe berekeningen te maken. Het apparaat van de Universiteit van Rochester is een akoestisch-optische modulator, gemaakt van transparant tellurium dioxide. Het slaat informatie op in de vorm van geluidsgolven. Een transductor trilt aan een kant van de modulator, waardoor golven ontstaan die de eigenschappen van het materiaal veranderen. Sommige delen krimpen, andere zetten uit. Om in deze database te zoeken richt men een lichtbundel op de modulator. Dat licht wordt eerst gesplitst. Een bundel wordt door een prisma geleid, waardoor een regenboog aan lichtfrequenties ontstaat. Elk straaltje licht tast tegelijkertijd een ander deel van de modulator af. Het licht wordt hierdoor afgebogen. Al deze informatie komt uiteindelijk weer in een lichtbundel samen, waarna het kan worden geanalyseerd. Een conventionele computer zou iedere locatie van de database apart hebben moeten analyseren. Het grote voordeel van de lichtcomputer is dat het vergeleken met kwantumcomputers erg simpel te bouwen is. Ingenieurs hebben al veel langer ervaring met de manipulatie van licht.(jli)