Softwareontwikkeling vraagt improvisatietalent
Begin jaren negentig is RAD, Rapid Application Development, enige tijd populair geweest. De methode had als belangrijk kenmerk dat de gebruiker en bouwer samen op basis van prototypes incrementeel, dat wil zeggen stukjebijbeetje, een systeem in elkaar zetten. Helaas was het denken over architectuur nog niet ver gevorderd. En ook de 4GLtools hielpen nog niet mee om uitbreidbare systemen te bouwen.
Shutterstock
Shutterstock
Incrementeel willen bouwen terwijl de applicaties slecht uitbreidbaar waren, dat moest wel botsen. En inderdaad: RAD verwerd tot ‘rapidly achieving disaster’ en was vervolgens enige jaren ‘not done’.