Webontwikkelaars zoeken naar eenvoudiger protocollen
Bij webservices denken we gelijk aan drie standaarden: SOAP (Simple Object Access Protocol), WSDL (Web Services Description Language) en UDDI (Universal Description Discovery and Integration). Die laatste levert een directorydienst waarmee aanbieders van webservices zichzelf bekend kunnen maken. Het formaat van hun elektronische diensten is vastgelegd in een WSDL-document. En het aanroepen van webservices – dus ook die van UDDI – verloopt via SOAP-berichten.
Shutterstock
Shutterstock
Het idee achter deze opzet is dat gedistribueerde softwareonderdelen meer dynamisch met elkaar verbonden zouden worden. Zo kan een webapplicatie aan de achterkant door de beheerder heel makkelijk van een andere paymentprocessor worden voorzien. Een webshop kan eenvoudig worden uitgebreid met de productcatalogus van een nieuwe toeleverancier. En voor de fulfillment kan direct worden geschakeld tussen verschillende dienstverleners.