Informatieprofessional in crisistijd

We verklappen je een geheim: wij niet. Dat heeft een aantal eenvoudige redenen. Er is zo veel nieuws, dat we tijd tekort komen om alle bronnen na te lopen en de wetenschappelijke studies door te lezen. Er is eenvoudigweg te veel informatie. Dat was al zo voor de coronacrisis, en dat is nog steeds zo.

Het verschil is echter dat nu 90% van het nieuws alleen maar over corona gaat. Zelfs de meest obscure socialmediapagina’s starten met de pandemie. Het doet een appèl op onze onzekerheid, de wens om meer te willen weten, de rush van de sensatie en de angst om ziek te worden – of erger- dood te gaan. En wat een werk wat al die medewerkers in bijvoorbeeld de zorg, de logistiek en bij de overheid verzetten – respect! We zouden het zelf niet kunnen en eigenlijk kijken wij het liefst naar het weerbericht. Het weer is opvallend lekker deze laatste weken – maar we weten (nog) niet zeker of dat nou door de golfstroom komt. Of toch door het gebrek aan onnodige vliegreisjes.

Feit is in ieder geval: Je denkt nu meer dan gebruikelijk na over je vak, je baan, je gezin en familie en jouw plaats én bijdrage aan de maatschappij

Dus, wat te doen na de zomer. Groentetuin aanleggen? Voorraden verzamelen? Alsnog een vak leren dat niet afhankelijk is van technologie en elektriciteit en zelfvoorzienend worden? Alleen ploeteren of samen met de woonwijk aan de slag? Je zult er vast ook over nagedacht hebben. Feit is in ieder geval: Je denkt nu meer dan gebruikelijk na over je vak, je baan, je gezin en familie en jouw plaats én bijdrage aan de maatschappij. Een feit van een andere categorie: Onze minister-president probeert balans te vinden in wat er allemaal aan het kabinet en aan hem geadviseerd wordt – wetende dat uiteindelijk iedereen hém verantwoordelijk zal houden voor de gevolgen van welke keuze het kabinet ook maakt. Terecht of onterecht. Juist of onjuist geïnformeerd. Wat een eenzame klus in deze tijd! En daar komt nog bij, dat er zo veel oplossingsrichtingen zijn. En we weten niet welke daarvan leiden tot de juiste oplossing. Want wat is nou de definitie van juist?

Wat wij zien, en ook een beetje hopen, is dat we ons inderdaad allemaal wat bewuster worden van de wijze waarop we onze maatschappij vorm geven. Dat is nodig: De jaarlijkse ‘earth days’ laten zien dat we ieder jaar meer consumeren dan de aarde aankan. Dat we meer bomen kappen dan dat er bomen aangroeien. Dat de biocentrales meer vervuilen dan de oude centrales die ze vervangen, en dat zonnecellen, windmolens en elektrische auto’s een grotere carbon-footprint hebben dan ze ooit kunnen compenseren tijdens hun werkzame leven.

En tot slot: Moeten we nu meer of minder informatie delen. We starten met een app voor iedereen. Goedbedoeld. Misschien zelfs veilig geprogrammeerd. Na de app komt er een oproep of een (nood-) wet met verplicht gebruik van de app. De app moet eigenlijk altijd aan staan. En nee, je komt de deur niet meer uit zonder dat je je telefoon bij je hebt. Voor minder draagkrachtigen kunnen we een telefoon of een ander mobile device eenvoudig subsidiëren. En na de app bedenken we dat het ook wel met een chip kan. Een chip kun je ook prima onderhuids aanbrengen. Ze worden overigens al geproduceerd, die chips. De tech-bedrijven helpen ons de ‘corona-winter’ door.  Op naar de volgende pandemie – we zijn er klaar voor. Covid-1984? We hopen het niet. Informatieprofessionals, blijf kritsch, hoorbaar en zichtbaar en help onze samenleving in dit debat!