AI-silo’s in digitale ecosystemen
Stel je een wereld voor waarin kunstmatige intelligentie (AI) niet alleen onze dagelijkse taken automatiseert, maar ook beleidsmedewerkers sneller en betrouwbaarder ministers kan laten informeren, complexe medische diagnoses stelt en zelfs juridische adviezen geeft. Dit is nu al de realiteit van generatieve AI.
AI is onze wereld drastisch aan het veranderen, ook op geopolitiek vlak. Het kan immers processen versneld en zelf disruptief digitaliseren, kosten verlagen en de efficiëntie verhogen. Een is het gebruik van AI door de Nederlandse Spoorwegen (NS) om de dienstregeling te optimaliseren en vertragingen te minimaliseren[1].
De voorbeelden van toepassingen van verschillende soorten AI door organisaties zijn legio. Echter, deze ontwikkeling leidt tot een nieuwe uitdaging. Want tegelijkertijd groeit in elke sector de behoefte en noodzaak van data delen en interoperabiliteit. Denk aan het datadelen in de bouwsector om de bouwopgaven te lijf te gaan. Of de energietransitie die het nodig heeft dat publiek en privaat meer data gedeeld worden. Of de zorgsector, waar datadelen voor betere en duurzamere zorg moet gaan zorgen.
Veel organisaties ontwikkelen eigen AI, wat leidt tot een gefragmenteerd landschap van silo's. Dit kan de samenwerking binnen digitale ecosystemen belemmeren. Het voordeel van digitale ecosystemen, wat complexe netwerken van onderling verbonden digitale platforms, technologieën en diensten zijn, is dat ze samenwerken om een naadloze ervaring voor gebruikers te creëren[2].
Het probleem met de huidige benadering van AI-ontwikkeling door veel organisaties is dat het vaak geïsoleerd gebeurt. Ze bouwen hun eigen AI-oplossingen zonder rekening te houden met interoperabiliteit en samenwerking. Dit leidt tot situaties waarin systemen niet met elkaar communiceren. In plaats van een geïntegreerd ecosysteem, creëren we een lappendeken van afzonderlijke systemen.
Om echt te profiteren van de voordelen van AI, is het van belang om een meer collaboratieve benadering te omarmen. Dit betekent het ontwikkelen van open standaarden en protocollen die interoperabiliteit mogelijk maken. Het betekent ook het delen van data en technologieën tussen organisaties om synergiën te creëren en innovatie te versnellen - open AI dus.
Terwijl AI enorme mogelijkheden biedt, moeten we waakzaam zijn voor de valkuilen van gefragmenteerde ontwikkeling. Alleen door samenwerking en openheid kunnen we de volledige potentie van AI binnen digitale ecosystemen benutten en een toekomst creëren waarin technologie daadwerkelijk maatschappelijke uitdagingen te lijf kan gaan.
[2] https://www.agconnect.nl/business/datamanagement/samenwerken-als-een-ecosysteem
Reacties
Om een reactie achter te laten is een account vereist.
Inloggen Word abonneeIk vind dit wel een heel optimistische kijk op het zakenleven in het bijzonder. Naast over het algemeen heel erge tunnelvisie op producten en ecosystemen binnen het eigen domein. In [2] geeft dezelfde auteur een aantal randvoorwaarden die uitgaan van vertrouwen en samenwerking. In de werkelijke wereld concurreren de verschillende bedrijven vaak op dezelfde gebieden en is de winst van de een het verlies van de ander.
In mijn opzicht zou zoiets alleen kunnen werken als er open standaarden worden geïmplementeerd in een vergelijkbare structuur als de RFC's die aan de basis van internet liggen. Het overduidelijke voordeel van de laatste is dat je interoperabiliteit tussen verschillende componenten van verschillende leveranciers krijgt. Voor TCP/IP, LDAP, etc. zie ik de winst. Hoe dit er voor AI uit zou moeten zien, heb ik in elk geval geen flauw benul.
Dit artikel blijft wat mij betreft veel te oppervlakkig. Hoe maak je een digitaal ecosysteem? Wat is het voordeel voor mijn bedrijf? Wat is dan een naadloze ervaring?