CARRIERESPECIAL ‘Fantastische plek’

Hij kwam in 2002 in dienst van Ex’ovision. Het bedrijf was toen volop bezig met de ontwikkeling van de Eyecatcher, een geavanceerde ‘webcam’ waarmee de deelnemers aan een langeafstandsgesprek elkaar letterlijk recht in de ogen konden kijken. Van der Weide werd gevraagd marketing en sales te gaan doen. “Ik kwam uit de softwarehoek en toen ik benaderd werd door een headhunter voor deze baan zei ik ‘Wat? Moet ik webcams gaan verkopen?’ En dan ook nog voor die prijs; toen we er net mee begonnen, kostte het apparaat 12.500 euro. Hij vrat een bandbreedte van 1 Mb per seconde. Het in de markt zetten van het apparaat was dus monnikenwerk, deurtje bellen en het woord verkondigen. Want het was natuurlijk een van de stokpaardjes van Eckart: alles thuis, geen lichamen transporteren maar bitjes en bytes.” Achteraf gezien is Van der Weide blij dat hij op dat moment ja zei tegen de baan. “Het werken met Eckart heeft me volwassener, completer gemaakt. Hij zei nooit ‘je moet dit of dat doen’, maar hij hield je een spiegel voor en zette je aan het denken. Je kon discussies met hem aangaan die je met 99 procent van de bazen niet hoeft te voeren. Hij weet welke kant het opgaat, maar laat het je zelf ervaren, ook als het misgaat. Dat vertrouwen doet wat met je. Zo ga je ook kijken naar je eigen managementstijl. Je gaat anders denken over ondernemen, innovatie.” Uiteindelijk begon het te kriebelen bij Van der Weide, hij wilde iets anders. Hij is weer terug in de software als country manager voor Hybris, dat een softwareplatform biedt voor productinformatie en e-commerce. “Cruciaal wanneer je op vele manieren contact houdt met de klant, via winkels, website, catalogus. Dan heb je een ‘central source of thruth’ nodig.”Daarnaast heeft Van der Weide een aantal jaar geleden een bv opgericht met Eckart Wintzen. Daarin ontwikkelt hij een filter voor sms’jes. “Ik kom hier dus nog regelmatig”, vertelt hij aan de ruwhouten tafel in de kamer van Wintzen. “Het blijft een fantastische plek. Als je hier uit de auto stapt, voel je het al. Niet alleen de locatie, vooral ook de mensen, en niet alleen Eckart. Met mooi weer zaten we met z’n allen buiten te lunchen. Regelmatig trokken we om elf uur onze sportkleren aan en gingen we hardlopen hier in het bos. Vergaderen deden we regelmatig hier buiten, wandelend. Ik kom weleens op bedrijfsterreinen, het lijken wel kampen, die grote betonnen kolossen. Crisis!”