Commentaar: Praktijk

Helaas wordt die opinie vaak gebaseerd op de wens om nieuwelingen met een strik erom aan de poort te krijgen afgeleverd, liefst met drie jaar ervaring. Dat een bedrijf eerst zelf ook nog in de starters moet investeren wordt door die klagers als hoogst onwenselijk gezien. Het valt te vrezen dat de uitkomsten van het onderzoek van de Digitale Universiteit onder werkgevers dan ook worden gekleurd door die houding.
Interessant is de vaststelling in het onderzoek dat bedrijven geen gehoor geven als een individuele onderwijsinstelling bij hen aanklopt met de vraag om up-to-date praktijkcases voor onderwijsdoeleinden. Wie het daar laat afweten verspeelt zijn recht om te klagen over niet openstaan van het onderwijs voor input vanuit het bedrijfsleven.
De poging vanuit het onderwijs om met het TISO-project dan maar te proberen collectief dossiers voor onderwijsdoeleinden van echte automatiseringsprojecten bij bedrijfsleven en overheid te verzamelen is een goed antwoord op de verwijten over de kloof tussen praktijk en onderwijs. Wie meedoet krijgt feedback van docenten en studenten en krijgt uitzicht op beter voorbereide starters, die meer hebben kunnen proeven van de praktijk. Het inzicht bij werkgevers dat hier sprake is van een collectief belang moet het dan wel winnen van de ‘what’s in it for me’ houding die bedrijven vaak innemen als ook van hen een inspanning wordt gevraagd.
Dat bedrijven die daar uiteindelijk aan meewerken dat vaak ook doen om hun concurrenten voor te kunnen blijven op de arbeidsmarkt nemen we dan maar even op de koop toe.