Eugene Kleiner overleden
Kleiner, die de publiciteit gewoonlijk meed, is een van de zeldzame wetenschappelijk èn zakelijk begaafde figuren die in de jaren vijftig de basis legden voor de halfgeleiderindustrie.
Als geboren Oostenrijker vluchtte Kleiner ten tijde van de Tweede Wereldoorlog naar de Verenigde Staten en werd in de jaren vijftig door Nobelprijswinnaar William Shockley samen met onder meer Jean Hoerni, Gordon Moore en Robert Noyce betrokken bij Bell Labs’ ontwikkeling van transistorschakelingen ten behoeve van computers. Hij begon echter met acht collega-onderzoekers al snel voor zichzelf.
Met 3500 dollar aan ‘eigen vermogen’ ontwikkelden zij het zogeheten ‘planar process’, waarmee meerdere transistors - aanvankelijk vier - tegelijkertijd op één silicium-wafer konden worden aangebracht. Ze noemden het resultaat een ‘integrated ciruit’.
Deze ontwikkeling maakte niet alleen een aanmerkelijk goedkopere batch-gewijze productie mogelijk, maar betekende - onder meer door de overstap van germanium naar silicium - ook een aanmerkelijke kwaliteitsverbetering en verkleining van de schakeling. _Met deze doorbraak wisten ze van Failchild Camera and Instrument Corporation 1,5 miljoen dollar los te peuteren, waarmee ze in 1957 Fairchild Semiconductor startten. Binnen een half jaar maakte Fairchild Semiconductor winst. Toen Noyce en Moore eind jaren zestig Intel oprichtten, was Kleiner een van hun geldschieters.
In de vroege jaren zeventig richtte Eugene Kleiner een venture capital firma op, die onder de naam Kleiner, Perkins, Caufield and Beyers uitgroeide tot een van de belangrijkste financiers van de Amerikaanse hightech-industrie. De lijst van meer dan driehonderd bedrijven die met geld van Kleiner, Perkins, Caufield and Beyers van de grond kwamen, vermeldt onder meer de namen van Sun Microsystems, Tandem Computers, Compaq Computer en webwinkel Amazon.com.
"Het op weg helpen van andere ondernemers was een bron van grote voldoening voor hem", verklaarde kleinzoon Robert Kleiner maandag.