Het nieuwe stelen

000 dollar aan soldij was via een tripje met een VN-vliegtuig vervoerd, terwijl de VN maximaal 5000 dollar toestaat.
Deze maand bleek dat Unisys een computer kwijt is met daarop medische verzekeringsinformatie van 18.000 Amerikaanse oorlogsveteranen. Zij vragen zich af hoe Unisys hun informatie kan bezitten. Voor hen is IT-outsourcing een onbegrijpelijk verhaal: hun privacy-gevoelige informatie zomaar bij anderen stallen? Een ongehoord idee! Ze zijn niet alleen: “Companies that have offshore jobs need to reflect on their decision and the assumption that cost savings benefiting them and their shareholders outweigh consumer confidentiality and confidence” verklaarde een vakbondsman naar aanleiding van het bericht dat een Engelse journalist via een offshore-callcenter voor 5000 dollar van 1000 mensen persoonlijke bankrekeninggegevens had gekocht waaronder toegangscodes, adressen, en paspoortgegevens.
In mei van dit jaar werd ingebroken bij het departement van veteranen zaken, en werd een laptop plus externe disk buitgemaakt met gegevens van tussen de 17,5 en 26,5 miljoen mensen. Het modelnummer werd vrijgegeven en een beloning van 50.000 dollar uitgeloofd. Dat leidde eind juni tot inlevering van de spullen bij de FBI.
Er leven grote zorgen onder de getroffenen dat deze inbraak tot identiteitsfraude kan leiden. Er zijn nog geen tekenen van te bespeuren, maar uit voorzorg komt er een jaar gratis kredietmonitoring voor de slachtoffers. Men denkt nu dat dat 160,5 miljoen dollar kost. Dat monitoren is geen luxe maatregel. Identiteitsfraude is in de VS een plaag. In 2005 alleen al 686.683 klachten over identiteitsfraude en identiteitsdiefstal. Onderzoek in 2003 leerde al dat ‘almost 10 million Americans have discovered that they were the victim of some form of ID theft within the last year.
Wat doet men met de identiteit van een ander? In 26 procent van de gevallen gaat het om creditcardfraude, 18 procent telefoonfraude, 17 procent bankfraude, 12 procent werk-gerelateerde fraude, 9 procent overheids-gerelateerde fraude, 5 procent leenfraude, en 25 procent overig, plus nog 6 procent waar het bij een poging blijft. Die 26 procent creditcardfraude is opgedeeld in categorieën: in 15,6 procent lukt het om een nieuwe creditcard aan te vragen. Daarom merkt 43 procent van de slachtoffers binnen een maand dat er iets grondig mis is, maar ja dan is het al te laat. Bij telefoonfraude moet je ook in deze richting denken. Van die 18 procent is maar liefst de helft van de gevallen ten behoeve van een nieuw mobieltje. Bij bancaire fraude lukken nieuwe accounts minder goed. Maar het lukt wel om elektronisch geld weg te sluizen, of rekeningen te plunderen.
Identiteitsfraude is lucratief. Uit onderzoek blijkt dat in de VS met een gestolen identiteit gemiddeld 10.200 dollar verdiend wordt aan nieuwe accounts, ‘slechts’ 2100 met bestaande accounts, en gemiddeld over alle fraudetypes 4800 dollar, wat in totaal neerkwam op 47.6 miljard dollar in 2003. Daar zit 5 miljard betaald door slachtoffers bij; gemiddeld per slachtoffer 500 dollar. Dat is exclusief de tijd die het je ook nog eens kost. Denk bij nieuwe accounts aan gemiddeld 60 uur werk om het ongedaan te maken, bij bestaande accounts aan 15 uur om uit te leggen dat je niet plots koopziek bent geworden, gemiddeld over alle soorten is het 30 uur, en in totaal 297 miljoen uur worstelen met creditcard-maatschappijen, telecom-providers, banken, de belastingdienst, en meer.
Hoe kom je nu aan die gegevens? In 25 procent van de gevallen is diefstal van portefeuilles, agenda’s of de post in de VS de manier geweest om de identiteit te stelen. Echter, de helft van de mensen had geen idee hoe degenen die hun identiteit misbruikten aan hun gegevens was gekomen. Een soort virtueel zakkenrollen dus. Daarom is de privacy van onze persoonlijke gegevens zo cruciaal, en moet onze digitale identiteit stringent bewaakt worden. Ook al heb je niets te verbergen!
Ik ben benieuwd of we hier eerst ook miljarden schade moeten lijden wegens identiteitsfraude voordat de bescherming van onze gegevens werkelijk topprioriteit wordt. Tot nu toe is er weinig hoop, gegeven een recent radioverslag over de levendige illegale handel in privé-gegevens. Informatiemakelaars leveren zonder problemen informatie over saldo’s, geheime telefoonnummers, kentekens, arbeidsverleden, schulden, uitkeringen, strafblad. Advocatenkantoren, banken, verzekeraars, en overheid lijken gebruik te hebben gemaakt van de diensten. Het nieuwe stelen komt eraan!