In gesprek voor derde generatie
De telecomsector heeft zichzelf in de nesten gewerkt door, althans in grote Europese landen als Duitsland en Engeland, veel te veel geld op tafel te leggen voor een toegangskaartje tot de markt voor de derde generatie mobiele telefonie. Nagenoeg alle telecombedrijven die een 3G-licentie hebben bemachtigd, verkeren in grote financiële problemen. De bazen van British Telecom en Vodafone zijn bij de Europese Commissie en de Britse regering op visite geweest. Ze hebben daar om teruggave van hun geld gevraagd. De kans is niet groot dat op dat verzoek wordt ingegaan, maar op de in Stockholm gehouden ministerraad werd wel duidelijk dat er een algemeen Europees belang in het geding is. En dat er iets bedacht wordt om een verdrinkingsdood te voorkomen. Wat dat Europese belang is, wordt beschreven in BUSINESS WEEK. ICT is een Amerikaanse aangelegenheid. Een invasieleger uit de VS veroverde Europa (en Azië en Zuid Amerika). De dot-com brigade overspoelde Europa, Cisco bouwde het net dat een fantastische markt voor de eveneens Amerikaanse personal computers en servers creëerde. De Europese industrie kwam er niet aan te pas. De enige sector waarin de Oude Wereld het voortouw nam, is de mobiele telefonie. En juist daar, zegt Business Week, zitten de groeimogelijkheden. Cisco, de server- en de softwarebouwers moeten het hebben van de groei van het net. Dat is tot nog toe PC-gericht. In de VS is de penetratiegraad van PC’s hoog. De afzet stagneert. In Europa en Azië stagneert de afzet eveneens: niet doordat iedereen er al een PC heeft, maar doordat de consumenten de voorkeur geven aan handheld-apparatuur, in het bijzonder aan het mobieltje. Het net verandert van PC-centric in mobile-centric. En juist op zo’n moment blijkt de Europese telecomsector zich in de nesten te hebben gewerkt door onbetaalbare licenties te kopen. Dus stelt Europarlementariër Van Velzen financiële tegemoetkomingen voor: een jaarlijkse afbetaling van de licentierechten en goedkope -door de overheden gesubsidieerde - leningen. Hoe nobel ook, er is iets vreemds met de operatie Red de derde generatie. In de eerste plaats is de technologie voor 3G nog niet beschikbaar. De bazen van de telecombedrijven hebben licenties gekocht die ze wellicht niet kunnen gebruiken, tegen prijzen die nooit terugverdiend kunnen worden. Hoeveel fouten mogen geliberaliseerde chefs telefonie eigenlijk maken? De meest intrigerende vraag wordt echter gesteld door Business Week: Who needs 3G anyway? In oktober vorig jaar trok de Italiaanse telefoonmaatschappij Blu zich terug uit de biedingenstrijd voor de derde generatie mobiele telefonie. De biedingen waren te hoog opgelopen. Pech voor Blu? Niet echt. Dit jaar komt de onderneming met 2,5G op de markt, een opwaardering van het huidige Europese systeem. Het belooft nagenoeg alle voordelen van 3G tegen een fractie van de kosten. Als 2,5G inderdaad slaagt, wordt de indigestie van de telecomsector nog groter. Ze hebben zich overeten door te dure licenties te kopen voor een technologie die op zijn vroegst in 2004 operationeel wordt en tot die tijd dus kapitalen kost aan rente voor licentieleningen en -nog veel grotere- bedragen aan investeringen voor de derde generatie infrastructuur, zonder dat daar inkomsten tegen over staan. En om hun klanten te behouden moeten ze ook nog investeren in 2,5G. De ondernemingen die op 2,5G mikken zullen ook in de buidel moeten tasten. De mobieltjes zullen aanvankelijk duizend gulden gaan kosten. Net als met de tweede generatie mobiele telefonie zullen ze hun klanten moeten subsidiëren. De kosten voor opwaardering van de infrastructuur belopen echter nog geen vijf miljard gulden. Voor de derde generatie worden bedragen genoemd van 125 miljard. De grootste winst voor de aanbieders die op de halfwas generatie gokken is echter dat ze onmiddellijk inkomsten genereren, terwijl aanhangers van 3G moeten wachten op de welwillendheid van de de overheden.