Lekker netwerken op hack-olympiade
Bij andere groepen bezoekers was het niet anders. Nieuws- en chatgroepers scholen samen op het festivalterrein om, voor het eerst of al heel routineus, eens ‘live’ een biertje te drinken. Die computer, ach, die komt daarna wel weer. Daar zitten ze al hele dagen achter. Het netwerk ter plaatse is leuk snel, maar ze hebben allemaal kabel of ADSL, dus thuis is het ook zo sneu niet, melden ze ongevraagd. Fijn dat er zoveel lezingen zijn; misschien gaan ze er straks wel eentje bijwonen. Nu eerst dat mooie verhaal vertellen over die ‘lamer’ die... En weg zijn ze weer. De ‘staatsgevaarlijke anarchisten’ uit de hele wereld zitten ondertussen in de zon met hun laptop. Even chatten met thuis, een beetje rondrommelen op het interne netwerk, nog wat Jolt-cola drinken. Script kiddies Zo bekeken valt het nog wel mee met het opvolgingsprobleem, dat de organiserende stichting aan de orde wilde stellen. De oude garde maakt zich zorgen over ‘script kiddies’ en het gedachtegoed van de beweging. Ethische kwesties lijken echter zelden op de agenda te staan van de jongeren. De cult spreekt hen aan, maar een groot deel van de pubers geeft aan de achtergronden volkomen oninteressant te vinden. De ontmaskering van een van de aanwezige BVD’ers deed tijdens het evenement de ronde als een stoer verhaal, diefje met verlos. De voorwaardelijke vrijlating van Dmitry Sklyarov heeft die manier van denken hooguit bevestigd. De Russische programmeur toonde recent op een Amerikaanse conferentie aan dat de software van Adobes e-books niet moeilijk te kraken is. Voorafgaand aan zijn rechtszaak bracht hij drie weken in hechtenis door. Maar daarmee is hij niet meteen een held of dan tenminste een martelaar, zoals de oudere hackers vinden. Opgepakt worden is voor verliezers. “Hij had het beter op het net kunnen posten dan naar een conferentie te gaan” zegt Tom (15) uit Alkmaar. Vanuit zijn koepeltentje laat hij weten dat gepakt worden bij het spel hoort. De vrijheid van informatieverspreiding doet de jonge Noord-Hollander niets. Spelletjes doen dan? Het evenement is heel nadrukkelijk aangekondigd als “geen LAN-party”. Tom en zijn vriend Bart vinden dat niet zo erg, dat kan thuis wel weer. Hier willen ze graag meer over techniek leren. Alleen wel erg jammer dat er zo weining ‘babes’ zijn. “Weinig?” vraagt even later een veteraan verbaasd. “Ik heb nog niet eerder zo veel vrouwen gezien op een hackersbijeenkomst!” Een paar van hen zitten verstopt op het No Noise-field. In een rustige uithoek van de campus staat de tent van de RSI-bestrijders. Een fysio, een paar studenten fysiotherapie en veel ervaringsdeskundigen geven voorlichting, doen oefeningen voor en bieden tips, steun en vooral herkenning. De klanten zijn enthousiast, ze zeggen er meer aan te hebben dan aan wat hun eigen behandelaar over RSI weet te vertellen. Helaas vinden de meeste festivalgangers het veel te ver lopen naar de specialisten. De lezingen zijn een stuk dichter bij de hoofdtent. De zalen van het universiteitstheater puilen uit. Gelukkig wordt vrijwel elke sessie gefilmd en online gezet. Techneuten zijn nu eenmaal over het algemeen geen beste sprekers en degenen die op hun tenen proberen nog iets van een lezing mee te maken, worden vaak teleurgesteld in wat er van te horen is. Dat het later gemakkelijk terug te zien is maakt veel goed. Beschaafd Naarmate het weekeinde vordert, wordt het in de ochtenden steeds rustiger. Niet vanwege de woeste feesten; hackers zijn geen drinkers. Met het overige middelengebruik blijft het ook reuze beschaafd. Het is vooral de gewoonte om lang op te blijven en hier zoveel mogelijk mee te willen maken met oude vrienden en splinternieuwe bekenden, die ervoor zorgt dat de hoofdtent in de ochtenden bezaaid ligt met mensen die om de een of andere reden ’s nachts niet in een tent beland zijn. Ook andere hacker-wetmatigheden worden uitbundig bevestigd. De plaatselijke pizzeria doet meer dan uitstekende zaken. Zijn concurrent is op vakantie, dus de bezorgers hebben steeds alle tijd om te wachten tot de besteller op het uitgestrekte terrein gevonden is. De kleding is nog altijd zwart. Microsoft is fout, maar steeds meer hackers geven toe dat ze het zelf gebruiken. Niet meer verontschuldigend en stiekem. En t-shirts met teksten zijn nog altijd het ultieme communicatiemiddel. Respect voor elkaar overheerst. De hippies zijn er niks bij. De beleefdheid op de kampeervelden is bijna wereldvreemd. Hoewel op sommige plaatsen tenten op elke scheerlijn een andere tent hebben staan, valt er geen onvertogen woord en krijgen de decibellen alleen een schop wanneer er een klassieker wordt gebruikt om een wedstrijdje aan te kondigen. Carmen schalt over de klamme weides. Eventjes maar. De kampeerders zijn inmiddels vermoeid genoeg om meteen daarna alsnog in slaap te vallen. Een evenement dat maar eens in de vier jaar plaatsvindt mag wel wat nachtrust kosten. “Jammer dat er zo weinig ‘babes’ zijn.” foto: persbureau noordoost/ niels de vries