Privacy
De kosten voor het vastleggen van deze zogeheten ‘call details’ zijn enorm, want het gaat om vele miljoenen bel- of surfacties per dag. Aanbieders die door de overheid worden gedwongen deze kosten zelf op te brengen, zullen niet aarzelen ze aan hun klanten door te berekenen. Uiteindelijk zal de burger dus zelf betalen voor een sfeer waarin Big Brother werkelijkheid wordt. Het College Bescherming Persoonsgegeven heeft al direct aan de bel getrokken. ‘Onevenredig en ontoelaatbaar’, zo luidt het oordeel. Een schending van artikel 8 van het Europese Verdrag voor de rechten van de mens. Natuurlijk, het is een bizar idee dat het dataverkeer van 350 miljoen Europeanen, wat neerkomt op zo’n 25 biljoen (25 duizend miljard) records per jaar, wordt opgeslagen. Te meer omdat het gaat om informatie over merendeels brave burgers. Zeker van deze groep moet de privacy hoe dan ook gewaarborgd zijn. Maar dat geldt evenzeer voor hun veiligheid en juist daarom worden plannen zoals dat van de Europese Commissie gelanceerd. De vraag is nu wat het zwaarst weegt. Gaat ‘veiligheid’ boven ‘privacy’, of is het zo dat waar de privacy van de individuele burger beknot wordt, ook zijn veiligheid in het geding komt? In de parlementaire democratieën van West-Europa lijkt dit laatste vooralsnog zo’n vaart niet te lopen, maar uitgerekend in ons tolerante Nederland hebben we met een schok kunnen ervaren hoe snel het politieke landschap kan omslaan.