Verzekeraars kunnen zonder zorgidentificatienummer

Het advies van de commissie Van Thijn betekende een doorbraak in de langjarige discussie over het gebruik van persoonsnummers. Uitgangspunt voor het College Bescherming Persoonsgegevens is en blijft dan ook het samenhangende pakket van maatregelen uit dit advies, waaraan het intensief heeft bijgedragen. Kern van het advies is een breder gebruik van persoonsnummers, met waarborgen voor de bescherming van persoonsgegevens als tegenhanger. Het bredere gebruik van persoonsnummers bestaat met name uit het invoeren van een burgerservicenummer (BSN), gebaseerd op het sofinummer. Het nummer is bedoeld om burgers eenduidig te identificeren bij hun contacten met de overheid, dus in de front-office. Een belangrijke privacywaarborg - die nog wel zijn uitwerking in de praktijk moet krijgen - is het uitgangspunt van niet-kenbaarheid, dat wil zeggen anonimiteit of pseudonimiteit, voor (delen van) werkprocessen waarin het niet nodig is om de identiteit van de burger te kennen. Dat heeft alleen zin als de betreffende gegevens niet alsnog met behulp van persoonsnummers eenvoudig te koppelen zijn. Voor gebruik in de back-office komen er daarom sectornummers waarvan het toegestane gebruik per sector geregeld wordt. Partijen uit verschillende sectoren kunnen met elkaar communiceren via sectorale aanspreekpunten, die kunnen linken tussen sectornummers en BSN’s. Sectornummers mogen gebaseerd zijn op het BSN, tenzij er in (een deel van) de sector veel gevoelige gegevens verwerkt worden. De zorg is zo’n sector, en mede daarom wordt het ZIN niet gebaseerd op het sofinummer. Hoe zit het nu met de zorgverzekeraars? Die hebben een bijzondere positie: zij zijn onderdeel van twee sectoren, de zorgsector en de ‘sofisector’. In beginsel hebben zij dus belang bij het gebruiken van twee nummers: het sofinummer (voor de AWBZ en Ziekenfondswet) en het ZIN (voor declaratie-afhandeling). Begrijpelijkerwijs zien de zorgverzekeraars weinig in het opnemen van sofinummers en ZIN’s in hun systemen, aangezien die dan zorgvuldig van elkaar gescheiden moeten worden. Ook het alternatief om de sofinummers dan maar uit hun systemen te verwijderen, is gezien het prijskaartje van 55 miljoen weinig aanlokkelijk. De vraag is daarom of zorgverzekeraars niet beter af zijn zonder het ZIN. Zij kunnen het ook gewoon bij het sofinummer houden. Hun gegevensverkeer met de rest van de zorgsector kan immers ook geschieden - op basis van het sofinummer, en straks het BSN - via het sectorale aanspreekpunt van de sector. Mr. U. van de Pol is waarnemend voorzitter van het College Bescherming Persoonsgegevens. In Automatisering Gids van 20 februari 2004 werd in het commentaar verondersteld dat zorgverzekeraars waarschijnlijk een vertragende discussie op gang zullen brengen over de invulling van het ZIN, dat aan de basis staat van een elektronisch medicatiedossier dat er op 1 januari 2006 moet zijn. Ik denk dat die discussie eigenlijk al op gang is gekomen. Het is echter niet nodig dat dit de invoering van een online-medicatiedossier vertraagt. De ICT-zorgsector heeft namelijk al oplossingen voor een online-medicatiedossier. Ik vraag mij af of de oplossingen uit de branche niet sneller tot resultaat leiden dan de weg die het Nictiz gaat. Het lijkt mij dat in de discussie over de landelijke zorginfrastructuur en medicatiedossiers, de initiatieven die de branche zelf al heeft ontplooid niet mogen ontbreken. De heer H. van der Pol is werkzaam bij Business Development Zorg van Info Support.Bijdragen in de rubriek Opinie staan los van de redactionele opvattingen van AG. De redactie behoudt zich het recht voor artikelen te redigeren en in te korten. Bijdragen voor de rubriek kunnen worden gestuurd aan: ag@wkths.nl onder vermelding van ‘opinie’.