Wachtwoorden
Egg was nogal van de uitkomsten geschrokken. De bank adviseerde om wachtwoorden minimaal eens per maand te wijzigen. En om wachtwoorden van minstens acht tekens te gebruiken. Bovendien adviseerde de bank om voor verschillende websites verschillende wachtwoorden te gebruiken. Tot slot vond de bank het geen goed idee om het wachtwoord op een memobriefje naast je beeldscherm te plakken, zoals sommige mensen doen. Met dat laatste ben ik het wel eens. De rest van die aanbevelingen zijn niet alleen open deuren, ik vind dat ze aan iets elementairs voorbijgaan. Laat ik mijzelf als voorbeeld nemen. Mijn pc is beveiligd met een wachtwoord. Daarnaast gebruik ik veel wachtwoorden om toegang te krijgen tot allerlei online-diensten. Alles bij elkaar zal het om een kleine dertig wachtwoorden gaan, misschien meer. Maar ik heb slechts één vrouw, drie kinderen, geen huisdieren en een uitgesproken hekel aan voetbalclubs. De tijd dat ik beroemdheden adoreerde (Jimi Hendrix!) is voorbij. Kortom, ik heb een probleem. Dat probleem wordt nog groter door het voornaamste advies van Egg: minimaal eens per maand mijn wachtwoord te wijzigen. Ik vind dat nogal een dom advies. In theorie is het natuurlijk heel verstandig om je wachtwoord geregeld te veranderen, en ik neem aan dat bijvoorbeeld systeembeheerders dit ook doen. Maar ik heb het nu over de gewone pc-gebruikers. In theorie geldt ook voor hen: geen namen van kinderen, partners of huisdieren, maar zo werkt het in de praktijk natuurlijk niet. Dát is wat ik zo dom vind aan dat advies van Egg. Dat het zo weinig rekening houdt met hoe mensen in elkaar steken. Want: de mens is van nature lui en gemakzuchtig. Je hoeft alleen maar naar jezelf te kijken om te weten dat dit waar is. De een is nog luier en gemakzuchtiger dan de ander, maar dit zijn kleine verschillen. Een jaar of tien geleden heeft een systeembeheerder een wachtwoord voor mij gemaakt. Het is een combinatie van cijfers en letters, het is niet te lang en het bevat een persoonlijk steekwoord. Ik vond het een juweeltje. Denkt u nou dat ik die parel na een maand in de digitale prullenbak heb gemieterd? Welnee, ik gebruik ’m nog altijd. Sterker nog: dat wachtwoord is de basis geworden van alle andere wachtwoorden. Ik haal telkens de laatste letter eraf, plak er de beginletters van de naam van een website aan vast, en hup, weer een nieuw wachtwoord, dat ik nooit kan vergeten omdat ik het altijd kan reconstrueren. Volgens de wachtwoorddeskundigen deugt dit theoretisch voor geen meter, maar praktisch is het wel en daar geef ik de voorkeur aan. Reacties en aanvullingen naare.sanders@wkths.nl