‘Zakelijke klanten kijken niet op een paar centen’
De een koopt een kaartje om voor 6 gulden een kwartier te kunnen e-mailen achter een van de vaste terminals met muis en toetsenbord, de ander koppelt zijn laptop aan het lokale netwerk. Wie dat wil kan zelfs een kantoortje huren waar kan worden geprint en gescand. “Cd’s branden doen we ook”, vult Van de Zande aan. De nadruk ligt volgens Van de Zande op dienstverlening. “Als iemand niet weet hoe hij zijn laptop moet aansluiten, helpen we hem. In business lounges moet je het vaak zelf maar uitzoeken. Hier krijg je waar voor je geld.” Klanten betalen graag voor de faciliteiten, zo verzekert Van de Zande. “Zakelijke gebruikers kijken niet op een paar centen. Wij hebben transit passagiers die om de verveling te verdrijven rustig een uur spelletjes spelen, of met een headset gaan kletsen met hun vrienden. Even twee minuten bellen naar Nigeria is vaak even duur, voor dat geld kun je hier al gauw een half uur internetten.” Voor Freek Vermeulen was de kwaliteit van de dienstverlening ook de belangrijkste reden om met Attingo in zee te gaan. “Ik heb stapels aanbiedingen van bedrijven die internetterminals willen leveren, of op Schiphol een draadloos netwerk willen uitrollen. Die terminals zijn niet erg gebruikersvriendelijk, en de bedrijven die draadloos internet aanbieden hebben geen proof of concept. Ze zijn vaak alleen nog maar in gesprek met luchthavens. Wij beginnen bescheiden en breiden dan verder uit.” Attingo heeft voor de exploitatie van het Communication Centre een marketingcontract getekend met Hewlett-Packard, die alle hardware – van routers tot terminals – leverde. KPNQwest verzorgt de 2 megabit-verbinding. Het plaatselijke Lan heeft een capaciteit van 11 megabit per seconde, maar de doorvoersnelheid kan makkelijk worden opgewaardeerd. Schoonvegen Opvallend is de aandacht die wordt besteed aan de beveiliging. Firewalls beschermen de gebruiker tegen aanvallen van hackers, maar ook van binnenuit het netwerk. “Telkens als een gebruiker uitlogt, vegen we de harde schijf schoon”, legt Van de Zande uit. “Mensen mogen in principe alles met de pc’s doen. We blokkeren geen sites en men mag zelfs programma’s installeren. Maar uiteindelijk zetten we er weer een schone image neer, zodat er geen sporen achterblijven.” Sinds eind juni kan in de buurt van het Communication Centre ook draadloos geworden gesurfd. Klanten brengen hun eigen WiFi Pcmcia-kaartjes mee, maar die kunnen ze ook huren of kopen. “Apple-gebruikers met een Airport-kaart hoeven we helemaal niet te helpen en straks biedt ook Windows XP ondersteuning voor WiFi”, weet Van de Zande. Vooralsnog zijn het hoofdzakelijk ’early adopters’ die er gebruik van maken. Vandaar dat de eerste maand het gebruik gratis was. Inmiddels kost draadloos internetten zo’n 30 gulden per uur. Van de Zande: “We rekenen niet af per megabit. Dat zegt mensen niets. Pas als zoiets met UMTS of GPRS ingeburgerd raakt, zullen we een dergelijke prijsstructuur ook gaan hanteren. Betalen per tijdseenheid is ook niet verstandig. Vanwege de hoge doorvoersnelheid kan iemand in luttele minuten tweehonderd mailtjes ophalen. Daar zouden we dan niets aan verdienen. Voorlopig rekenen we dan ook een vast bedrag per half uur.” Attingo verrekent de kosten nu nog zelf, maar er zijn al wel gesprekken geweest met partijen als iPass, die WiFi roaming mogelijk maken. Van de Zande: “Als je op meerdere luchthavens draadloos gaat internetten, kun je maar beter zaken doen met een partij die alle accounts voor je afhandelt. Daar willen we graag mee samenwerken.” Het draadloos Lan van Schiphol reikt op dit moment niet verder dan de centrale vertrekhal en de business lounge van British Airways. Maar uiteindelijk hoopt Van de Zande ook de pieren te voorzien van draadloze Lan-verbindingen. “Het hangt ervan af hoe snel we over apparatuur en verbindingen kunnen beschikken”, zegt hij. Van de Zande sluit niet uit dat hij in de toekomst ook iets met de draadloze standaard Bluetooth zal doen. “Met het Communication Centre proberen we graag nieuwe technieken uit.”