Mobiel videobellen voorlopig alleen leuk voor gadget-goeroes

Videobellen; het blijft een bijzonder fenomeen met voor- en nadelen. Middels het vaste telefoonnet sloeg de dienst nooit aan. En dat net leent zich uiteindelijk veel beter dan UMTS voor een dergelijke breedbandige toepassing. Wellicht is het gebrek aan goede beeldtelefoons of de juiste marketinginzet destijds daar debet aan geweest. Maar evengoed kan het zijn dat de doorsnee burger helemaal niet zit te wachten op het altijd en eeuwig zien van de gesprekspartner. Volgens gadget-goeroe Vincent Everts - door KPN uitgenodigd om de introductie van UMTS voor de consument luister bij te zetten - geldt dat wel voor zijn vriendin. De UMTS-telefoon stelt haar in staat te controleren of zij wel Vincents volledige aandacht heeft of dat hij, zoals gebruikelijk, weer allerlei dingen tegelijk doet terwijl hij met haar praat. Ideaal dus, die videotelefoon, vindt ook Everts zelf. Maar hoeveel mensen lijken er nu op Everts, die zichzelf ADHD-volwassene noemt? Vertraging Toegegeven, de eerste keer dat je collega je belt terwijl hij in het Haagse Bos zijn lunchwandeling maakt, is het aardig om even naar het passerende witte hondje te kijken. Of de prestaties van de joggers te bewonderen. Maar dat lolletje is er snel af. Vervolgens valt de vertraging op die het bellen met de mobiele videotelefoon met zich meebrengt. In een strak vraag-antwoord gesprek, bijvoorbeeld met de persvoorlichter, is met de vertraging wel te leven. De communicatie krijgt dan de dynamiek van de correspondent in Amerika in gesprek met de journaallezer. In een meer ‘casual’ conversatie met vrienden echter, blijken de gesprekspartners elkaar voortdurend hinderlijk in de rede te vallen als gevolg van de vertraging. Tezamen met de kosten voor zo’n gesprek - KPN rekent na de introductieperiode tot eind december 80 eurocent bovenop het normale gesprekstarief - lijkt videotelefonie voorlopig niet de ‘killer application’ voor UMTS. Wel indrukwekkend is de snelheid waarmee de vorige generatie informatiediensten - beter bekend als i-Mode bij KPN of Wap bij zijn concurrenten - met UMTS opeens bruikbaar blijkt. Informatie over weer, verkeer en nieuws rollen over het heldere kleurenschermpje van de SonyEricsson Z1010. De reactietijd is goed vergelijkbaar met die van de thuis-pc met ‘2 megabit’-verbinding. Ook een verrassende ervaring is het buiten op een bankje bekijken van het laatste televisiejournaal, wachtend tot in de marktkraam ernaast de juist gekochte bos bloemen wordt gemengd. Terugrekenend blijkt dan wel dat het journaalbericht heel wat meer kost dan het betreffende ruikertje. Een kwartier lang een videostroom van 116 Kbps bekijken, levert immers 13 megabit aan dataverkeer op. Aangezien KPN 2 euro per megabit rekent, kostte deze verpozing 26 euro, tweemaal zo veel als de bos. De nieuwslezer moet dan wel elke keer iets essentieels te melden hebben, wil de Nederlandse consument massaal onderweg televisienieuws gaan kijken. Om de pijn iets te verzachten heeft KPN wel bedacht dat het journaal ook in een aantal grote brokken ‘binnengehaald’ kan worden om daarna af te spelen met de ingebouwde mediaspeler. Energieslurpers Een groot probleem van de op zich indrukwekkende prestaties van deze generatie mobiele telefoons, blijft het energieverbruik. Terwijl de prestaties van accu’s de afgelopen jaren spectaculair toenamen terwijl de omvang ervan tegelijk slonk, schroefde de industrie de stroomeisen van zijn telefoons op. Nadat dochterlief een uurtje of wat had gespeeld met de grappige spelletjes op de telefoon, gaf de batterij het daarna snel op. Ook een paar keer videotelefoneren en een filmpje bekijken, leidt tot vlotte uitputting. Bijna elke dag moest de telefoon wel aan de oplader. Wat de technologie vermag, is verbazingwekkend, maar zo ook de tekortkomingen die zich openbaren. Mede door de tarieven die KPN voor het gebruik rekent, wordt duidelijk dat het moois nog uitsluitend voor ‘early adopters’ en gadget-goeroes is. Dat geeft de KPN-woordvoerder zelf ook ongevraagd aan.