Nanodraadjes maken chip sneller

Nog in november meldde het vakblad Science dat natuurkundigen van de universiteit van Harvard nanodraadjes van halfgeleiders als silicium en galliumnitride hadden ontwikkeld. Deze tien tot twintig nanometer dunne draadjes kunnen in de toekomst gebruikt worden als nano-transistors in moleculaire computers. In Berkeley gaat het om enkelkristallijne draadjes van silicium en silicium germanium. Peidong Yang, assistent hoogleraar chemie van UC Berkeley en materiaalwetenschapper van het Lawrence Berkeley National Laboratory, spreekt over een belangrijke doorbraak. De productie van de draadjes is volgens Yang relatief eenvoudig door gebruik te maken van een mengeling van gassen of van lasers of van een combinatie van beide technieken, waarbij gassen condenseren op een substraat als silicium. Door gebruik te maken van bestaande halfgeleidertechnieken kunnen in een uur ruim 1 miljoen draadjes goedkoop geproduceerd worden. De draadjes zijn volgens Yang bij kamertemperatuur redelijk stabiel. Gelijktijdig met de resultaten in Berkeley (gepubliceerd in Nano Letters van de American Chemical Society) meldt een Zweeds team van de Universiteit van Lund dat het nagenoeg identieke draadjes heeft ontwikkeld. Yang heeft inmiddels een eigen bedrijf Nanosys opgericht, dat de draadjes moet gaan commercialiseren. Dat gebeurt vanuit twee ontwikkellaboratoria, in Palo Alto aan de westkust en in Cambridge aan de oostkust van de Verenigde Staten. Toepassingen zijn binnen twee tot drie jaar te verwachten, waarbij men zich vooral wil richten op sensoren, lasers en LED’s of onderdelen van opto-elektronische apparaten. Ook voor chiptechnologie kan de vinding een doorbraak betekenen, want huidige transistors zoals de Pentium III worden verbonden door draadjes die maar een paar atomen dik zijn. Straks kan een nanodraadje zelf als schakelaar fungeren. Yang maakte al eerder naam door van zink oxide nanodraadjes ’s werelds kleinste ultraviolette laser te ontwikkelen. Zo’n laser zou gebruikt kunnen worden voor optisch rekenen en optische dataopslag. De huidige rode laser is voor dit soort precisiewerk doorgaans minder geschikt.