Een computer onderhandelt niet

Wat ze daarbij wel vergeten, is dat computers ook een andere zijde hebben – iets wat wij programmeurs maar al te goed weten. Het interesseert ze niet wie je bent en welke positie je bekleedt. Geen enkel dreigement maakt indruk op ze en paaien kun je ze ook al niet.

Als je computers voor je wilt laten werken, moet je lief voor ze zijn. Ze hebben een hekel aan conditionele opdrachten. Als je ze daarmee overlaadt, gaan ze vroeg of laat de fout in. Ze hebben het liefst dat alles hetzelfde is – geen uitzonderingen. 

Kiezen kunnen ze ook al niet. 'En-en' gaat best wel goed, maar 'of-of' is niet hun sterkste kant. En als je ze eenmaal hebt laten kiezen, dan is het niet handig om daarop terug te komen. Daar worden ze niet blij van. 

Als je dat wel doet, heb je herrie in de tent. Ze blijven volharden in wat ze aanvankelijk geleerd hebben of het kost je enorm veel moeite om ze van het tegendeel te overtuigen. 

En hoe vaker je terugkomt van je besluit, hoe meer uitzonderingen je introduceert, hoe langer en hoe duurder het wordt om ze weer fatsoenlijk aan het werk te krijgen. Totdat ze er helemaal mee kappen en je het van voren af aan weer aan ze mag uitleggen. 

Het ergste is als je twijfelt – of het eigenlijk helemaal niet weet. En computers houden van zekerheid. Links is links, rechts is rechts, een klant is geen werknemer, de zon gaat op in het oosten en geld druk je uit in euro’s. En als je het dan toch bij het verkeerde eind had, jammer dan. Zie vorige alinea. 

Dus als een informatieanalist u vraagt of het echt zo is dat een order nooit wordt uitgesplitst naar verschillende afleveradressen, denk dan even na voor u die vraag met een definitief 'ja' of 'nee' beantwoordt. Hij heeft namelijk een lastigere baas dan u.