Big data bestaat niet meer

Ik kan me voorstellen dat veel bedrijven deze ontwikkeling voorlopig nog even aankijken in de veronderstelling dat het niet zo'n vaart zal lopen. Zij nemen een behoorlijk risico. Want afwachten kan echt niet meer. We zien dat onder meer aan enkele traditionele sectoren zoals de financiële dienstverlening die de hete adem van de fintechs in hun nek voelen of de traditionele retailer die de handen vol heeft om aan te sluiten bij de succesvolle e-tailers. En dan heb ik het nog niet gehad over de bekende standaardvoorbeelden van disruptie als Uber en Airbnb. Wat al deze bedrijven doen is data verzamelen en ze heel slim gebruiken om producten of diensten te leveren.

Enigszins onderbelicht in het artikel van Terlouw en Boonzaaijer is de enorme invloed die naar verwachting uitgaat van het Internet of Things. Zo voorspelt Intel dat in 2020 meer dan vijftig miljard devices verbonden zijn aan het internet, die allemaal een stortvloed aan data gaan produceren. Vorig jaar hadden al vijftien miljard devices ingebouwde software, maar was 85 procent niet verbonden onderling of met een extern systeem. Dat gaat heel snel veranderen en benadrukt ook het belang van de algoritmes, waarover Terlouw en Boonzaaijer over spreken. Sterker nog: Gartner noemde algoritmes al in 2015 de basis voor de toekomst van data science.

Op dit moment gaat deze trend veelal nog door het leven als Big Data. Maar 'big' kunnen we gerust laten vallen. Van 'small' data is voorlopig geen sprake meer. De kosten voor opslagruimte blijven dalen, en de rol van traditioneel datamanagement is daardoor zo goed als uitgespeeld. Het gaat nu om data lifecycle management. Simpel gezegd: je wilt dat op het juiste moment de juiste data in de juiste context in handen is van de juiste persoon. Dat is nog niet zo eenvoudig. Daarom is het slim om de raad van Terlouw en Boonzaaijer op te volgen en nu werk te maken van data science.