Het nieuwe normaal door COVID-19

Wat mij daarbij opvalt is dat iedereen ineens in een andere mindset komt. De organisatorische complexiteit en relatieve traagheid is weg en voor alles worden creatieve oplossingen gevonden. De samenwerking is optimaal en iedereen is bereid een stap extra te zetten en pragmatische oplossingen te kiezen.

Niet alleen zakelijk maar datzelfde gebeurt thuis. Ineens zit mijn dochter hier mondeling examen Frans te doen via een beeldverbinding. En zetten we videovergaderingen op met de hele familie. Dat kón natuurlijk altijd al maar nu dóén we het ineens. En het werkt nog ook.

De organisatorische complexiteit en relatieve traagheid is weg

Afgelopen weken ervoer ik in de COVID-19-periode drie fases wat betreft thuiswerken. De eerste was techniek: zorgen voor laptops, netwerkcapaciteit en manieren om op afstand te communiceren en vergaderen. De tweede fase was het besef dat er meer nodig is om fulltime thuis te werken. Ook daarvoor regelden we pragmatisch oplossingen zoals beeldschermen en stoelen. In enkele dagen werkten we ook die grote logistieke uitdagingen weg. Nu zijn we in de derde fase. Die is ingewikkelder en gaat over de sociale en psychische kant van grootschalig en langdurig thuiswerken. Niet iedereen heeft de ruimte, de kinderen zijn soms thuis en ook andere stress en ongemakken thuis zijn niet zomaar op te lossen. Ook mis je het contact met collega’s en videobellen is niet alles.

En hoe straks verder? Laten we deze COVID-19-crisis gebruiken om er van te leren en een paar dingen fundamenteel anders te gaan doen. Je kunt rampen niet voorspellen, maar ik denk wel dat we een betere ‘resilience’ nodig hebben voor cruciale functies in onze maatschappij. Denk aan de zorg, energievoorziening, Internet en ICT, supermarkten, maar ook kinderopvang en schoonmaak. Onze weerbaarheid voor cruciale maatschappelijke functies moet groter worden dan nu.

Ik denk wel dat we een betere ‘resilience’ nodig hebben voor cruciale functies in onze maatschappij

Maar we kunnen nú ook nieuwe keuzes maken als het gaat om thuiswerken. Er blijkt afgelopen weken veel meer mogelijk dan we van te voren hadden gedacht. Dat betekent meer investeren in ICT als dé backbone van werkend Nederland. En investeren in vernieuwing van afstandwerken voor artsen, docenten, accountmanagers, enzovoort. Beter voor het milieu, meer tijd voor werk, minder in de auto, betere balans werk-privé, meer sporten.

Maatschappelijk gezien kan dit later goed uitpakken. Maar eerst zullen we de COVID-19 crisis moeten bezweren. Ik houd  mijn hart vast voor de economie post-COVID-19 later dit jaar. Als uitvoerder in de sociale zekerheid zullen we als UWV hier een grote inspanning voor moeten gaan leveren. Maar ook dat gaat ons samen lukken.

Maar voor nu ben ik onder de indruk van iedereen die Nederland door deze crisis heen trekt. Het kabinet, het RIVM, de zorgsector… én UWV die in no time de NOW regeling voor bedrijven heeft gerealiseerd. Ik ben trots op ál die cruciale beroepen die nu laten zien wat ze waard zijn. Wát een creativiteit en inzet.

Samen komen we hier doorheen, samen leren we hier van, samen vormen we hierna het nieuwe normaal.