En weer een contract in de la

Zoals altijd was ook nu de ondertekening van het contract een feestelijk moment, directieleden, champagne, mooie pennen en twee setjes ongetekende contracten. Althans, zo stel ik het me voor; ik was zelf niet betrokken bij het contract tussen Split~Vision en de gemeente Leeuwarden. Ook stel ik me voor dat – zoals zo vaak – het contract in een diepe, donkere la verdween en partijen vol goede moed aan de slag gingen met het project. Totdat de gemeente niet tevreden is over het resultaat en het contract wordt afgestoft om nog eens na te lezen wat er ook alweer was afgesproken.

Dat het wegleggen van een contract in de praktijk niet altijd goed uitpakt, laat deze uitspraak van de rechtbank Den Haag zien. Na een aanbestedingstraject heeft de gemeente Leeuwarden de opdracht voor het ontwikkelen van een digitaal samenwerkingsplatform aan Split~Vision gegund. Bij de deeloplevering in maart 2016 komen tijdens de acceptatietests performanceproblemen aan het licht. Partijen proberen deze problemen op te lossen. Ook worden deskundigen ingeschakeld om de applicatie en de infrastructuur te beoordelen. Tot een tevreden gemeente leidt dit niet, en de gemeente stelt Split~Vision in april 2017 in gebreke. Partijen onderhandelen, maar komen niet tot overeenstemming waarop de gemeente Leeuwarden in april 2018 de overeenkomst met Split~Vision ontbindt. Split~Vision legt zich niet neer bij de ontbinding en partijen treffen elkaar bij de rechter.

Fatale termijnen

Partijen zijn “fatale termijnen” overeengekomen. Dat betekent dat, zodra een overeengekomen datum niet gehaald wordt, de partij die moest presteren automatisch “in verzuim” is. En dat betekent dat de ontvangende partij de overeenkomst mag ontbinden en mogelijk ook recht heeft op schadevergoeding. Verder hebben partijen afgesproken de (agile) scrum-methodiek te gebruiken. Split~Vision betoogt dat een fatale termijn niet past bij de scrum-methodiek. Uit het vonnis blijkt niet waarom Split~Vision dit standpunt inneemt, maar ik kan me voorstellen dat het iteratieve karakter en de grote rol van de opdrachtgever bij het bepalen van de inhoud van de iteraties onderdeel van haar argumentatie waren. Toch gaat de rechtbank niet mee in het standpunt van Split~Vision. Als fatale termijnen niet bij een scrum-aanpak passen dan had Split~Vision bij het sluiten van het contract als professionele softwareontwikkelaar de gemeente daarop moeten wijzen.

Toch baat deze tussenconclusie van de rechtbank de gemeente niet. Naast dat de gemeente haar eigen verplichtingen niet tijdig nakwam, zijn partijen gedurende het project van de oorspronkelijke planning met de fatale termijn afgestapt. Verder blijkt niet dat de gemeente duidelijk heeft gemaakt dat zij blijft vasthouden aan de oorspronkelijk overeengekomen planning en heeft zij Split~Vision pas twee jaar na het verstrijken van de fatale termijn aangesproken op het niet halen daarvan; de gemeente heeft haar rechten verwerkt.

Contract als routekaart

Ikzelf, maar ook vrijwel alle andere IT-juristen met wie ik werk, doen hun uiterste best een goed resultaat voor hun cliënt te behalen. Daar past een onderhandeling over de kwalificatie van de termijnen bij; zijn termijnen fataal of slechts een streefdatum? Deze uitspraak laat zien dat het van groot belang is om een contract niet alleen als symbolisch document bij de ondertekening te gebruiken, maar vooral ook als routekaart bij een project. Les voor de praktijk? Ook een goed contract, met gunstige voorwaarden, helpt je niet als je tijdens de uitvoering van het project geen consequenties verbindt aan de niet-nakoming door de andere partij.

Overigens liep uiteindelijk de zaak voor de gemeente (redelijk) goed af, naast een beroep op de fatale termijnen, heeft zij volgens de rechtbank voldoende onderbouwd dat de software van Split~Vision van tekortschietende kwaliteit was en dat daarom de gemeente rechtsgeldig heeft mogen ontbinden. In beginsel betekent dat dat Split~Vision €516.363 aan de gemeente moet terugbetalen. Maar de rechtbank maakt deze bittere pil voor Split~Vision iets minder bitter door te overwegen dat deze uitkomst onvoldoende recht doet aan de omstandigheid dat de gemeente mede invloed heeft gehad op het mislopen van het project, daarom is 30% van dit bedrag voor rekening van de gemeente Leeuwarden.

Lees de volledige uitspraak hier.