Simpel

Maar ik had daar helemaal geen zin in. Ik was lui. Ik maakte liever gebruik van het grote aantal specialisten, die daar toch al rondliepen. Die samenwerking liep overigens best soepel. Zij vertelden hoe de handel in elkaar stak en ik maakte er een mooi ontwerp van. Even de database in pompen en klaar. Niks geen infrastructuurstudies.

Die taakverdeling bespaarde niet alleen tijd, maar zorgde ook voor meer draagvlak. Want men had me zelf verteld wat vastgelegd diende te worden. En als daarbij iets over het hoofd was gezien wat achteraf toch van cruciaal belang was, nou, dan kwamen we daar vanzelf wel achter. Niet moeilijk doen.

Met een aantal van die specialisten heb ik trouwens nog steeds contact. En als er iets is, wat mijn technische kennis te boven gaat, vraag ik hen om advies. Zo werkt dat. Je gaat niet lopen beunen als je een vakman kunt raadplegen. Dat is niet handig.

Waar ik wel een hoop tijd mee kwijt ben zijn bobo’s, die koste wat het kost willen snappen wat ze niet kunnen snappen, alleen maar omdat ze er een besluit over willen nemen. Op de een of andere manier is het idee de managementcultuur binnengeslopen, dat alles in een half uur aan een kleuter uitgelegd kan worden. Dat is niet alleen niet waar, het is domweg een waandenkbeeld.

Richard Feynman zei ooit eens: “Als het zo simpel was, dat ik het aan de gemiddelde man kon uitleggen, zou het geen Nobelprijs waard zijn.” En zo is het gewoon. Sommige dingen moet je niet willen weten. Daar heb je specialisten voor. En als je ze niet wilt weten, moet je er zeker geen besluit over willen nemen. Daar is een woord voor. Delegeren. Moeilijk hè?